Gebruiker:Juudjethailand/Bevolkingsontwikkeling
| |
| Stand bevolking op 1 januari 2019[1] | |
|---|---|
| Totale bevolking | 17.282.163 |
| Totaal aantal mannen | 8.581.086 |
| Totaal aantal vrouwen | 8.701.077 |
| Burgerlijke staat | |
| Ongehuwd | 8.287.607 |
| Gehuwd | 6.710.175 |
| Verweduwd | 858.676 |
| Gescheiden | 1.324.626 |
| Bevolkingsgroei tot 1 januari 2019[2] | |
| Bevolkingsgroei | 101.669 |
| Levendgeborenen | 167.925 |
| Overledenen | 153.249 |
| Geboorteoverschot | 14.676 |
| Immigranten | 242.363 |
| Emigranten | 155.370 |
| Migratiesaldo (incl. correcties) | 86.993 |
Inleiding[bewerken | brontekst bewerken]
De belangrijkste factoren voor de bevolkingsontwikkeling van Nederland zijn:
- Geboorte
- Sterfte
- Migratie (immi- en emigratie)
- Relatievorming en -ontbinding (huwelijken, (geregistreerd)partnerschap)
Deze factoren hebben effect op de omvang en samenstelling van de bevolking, en zijn daarom van invloed op de groei van de bevolking. Relatievorming behoort ook tot een van de factoren omdat de meeste kinderen immers binnen een relatie worden geboren. Hierdoor verandert de omvang en samenstelling van de bevolking, zoals de leeftijdsverdeling. De bevolkingsgroei is het aantal levendgeborenen minus het aantal overledenen (=geboorteoverschot) plus gevestigde personen minus vertrokken personen (= migratiesaldo) plus saldo correcties. De bevolking van Nederland groeit als het geboorteoverschot en migratiesaldo toeneemt. Vanaf 1950 was het relatieve geboorteoverschot (dit is het geboorteoverschot per duizend van de gemiddelde bevolking) nog 15,2, op 1 januari 2018 was dit nog maar 1,1. Dit betekent dat het verschil tussen het aantal levendgeborenen en het aantal overleden steeds kleiner wordt. Dat het aantal positief is komt omdat er nog altijd meer kinderen worden geboren dan dat er personen overlijden.
Het relatieve migratieoverschot (dit is het migratieoverschot per duizend van de gemiddelde bevolking) geeft vanaf 1950 een grillig beeld. Sommige jaren kenmerken zich door een negatief relatief migratieoverschot, omdat in deze jaren meer personen uit Nederland vertrokken dan zich hier vestigden. Voorbeeld hiervan zijn de 50 er jaren van de vorige eeuw waar veel Nederlanders naar de zgn. emigratielanden vertrokken zoals Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika en dergelijke. 1952 kende het hoogste negatieve migratieoverschot ooit, namelijk -4,6. De jaren 2004 tot en met 2008 kende ook een negatief migratieoverschot, veel Nederlanders zochten hun heil vooral in andere Europese landen, zoals Duitsland, Frankrijk en Spanje.
Op 1 januari 2019 is de bevolking met 101.669 personen gegroeid:
| Geboorte | -/- Sterfte | Geboorteoverschot |
|---|---|---|
| 167.925 | 153.249 | 14.676 |
| Immigratie | -/- Emigratie | Migratiesaldo |
| 242.363 | 155.370 | 86.993 |
| Bevolkingsgroei | ||
| 101.669 |
De bevolkingsgroei [5] in 2018 is voornamelijk toe te schrijven aan de immigratie en het aantal levendgeborenen in het derde kwartaal van 2018, met andere woorden er zijn meer baby’s geboren en meer personen hebben zich in Nederland gevestigd.
De bevolkingsteller [6] geeft de actuele stand van het aantal geregistreerde inwoners van Nederland weer.
Geboorte[bewerken | brontekst bewerken]
Honderd jaar geleden was het aantal levendgeborenen gelijk aan het aantal nu, 168 duizend. Het aantal levendgeborenen schommelde in de afgelopen honderd jaar tussen 160 en 250 duizend met uitzondering van 1946 toen een record van 284 duizend kinderen levend werden geboren. Was het gemiddeld kindertal per vrouw in 1900 4,5. In 2017 was dit 1,66 gemiddeld per vrouw, dus een enorme daling van het aantal geboren kinderen. Vanaf 1950 neemt het aantal levendgeborenen [8] sterk af. Werden in 1950 nog 229718 kinderen geboren, in 2018 was dit aantal 169836, een daling van 74%. Uit onderstaande grafiek blijkt dat meer jongetjes dan meisjes worden geboren.
Doordat jonge vrouwen meer deelnemen aan het arbeidsproces wordt het krijgen van kinderen en een eventueel huwelijk uitgesteld. Jonge vrouwen zijn beter opgeleid en daarom willen ze hun opleiding te gelde maken. Ook economische factoren spelen een rol. Een van de factoren is de overspannen woningmarkt. Voor het stichten van een gezin is een aantrekkelijke woning noodzaak, maar de prijzen van woningen maken het niet makkelijk om dit te bewerkstelligen. Daarnaast heeft de arbeidsmarkt hier ook een rol in. Vaste banen zijn lastig te vinden. De combinatie moederschap, opleiding en werk[10] blijkt lastig. Was de gemiddelde leeftijd van vrouwen bij het krijgen van een eerste kind in 1970 24,3 jaar, in 2017 is deze leeftijd gestegen naar 29,8 jaar.
Sterfte[bewerken | brontekst bewerken]
In 1950 stierven 75929 personen, waarvan 39 121 mannen en 36 808 vrouwen. In 2017 waren dat 150 214 personen, waarvan 72 661 mannen en 77 553 vrouwen. De gemiddelde leeftijd van mannen bij overlijden in 1950 was 70,29 jaar, terwijl dit in 2018 80,16 jaar is. Voor vrouwen was de gemiddelde leeftijd bij overlijden in 1950 72,58 jaar, in 2018 83,33 jaar. Uit onderzoek van het CBS blijkt dat in de wintermaanden vooral 80-plussers [11] overlijden. Dit als gevolg dat griepepidemieën in deze periode vaker voorkomen, en doordat ouderen hiervoor meer vatbaar blijken te zijn.
Vanaf 2007 sterven er meer mensen aan nieuwvormingen (kanker) [13] dan de jaren er voor. In de jaren hiervoor was de voornaamste doodsoorzaak hart- en vaatziekten [14]. Vanaf 1997 sterven er meer vrouwen dan mannen. Deze trend zet zich tot op heden door. Dit wordt veroorzaakt doordat er meer vrouwen aan hart- en vaatziekten en longkanker overlijden. Uit recent onderzoek naar trends in sterftestatistieken is gebleken dat roken de sterfte door longkanker onder vrouwelijke babyboomers is toegenomen. Zo wordt er voor de komende jaren in de berekeningen voor de sterfteprognose [15] rekening gehouden dat het aantal sterfgevallen door longkanker van 70-jarige vrouwen zal toenemen.
Zuigelingensterfte[bewerken | brontekst bewerken]
De sterfte van zuigelingen neemt vanaf 1900 sterk af. Stierven er in 1900 nog 155 kinderen van de 1000 levendgeborenen, in 1939 was dit aantal gedaald tot 34. De zuigelingensterfte gedurende de oorlogsjaren neemt toe en laat in 1945 een piek zien van 80, om vervolgens te dalen tot 3,6 per 1000 levendgeboren kinderen. Deze daling [17] wordt onder andere veroorzaakt doordat de levensomstandigheden verbeteren door betere voeding voor moeder en kind, hygiëne, zwangerschapsbegeleiding en verbetering van de gezondheidszorg. Er sterven meer jongens dan meisjes. In 1950 stierven 3535 jongetjes tegen 2591 meisjes, in 2017 waren de aantallen respectievelijk 347 en 260 [18]. Binnen Europa scoort Nederland hoog als het om babysterfte [19]gaat. Vermoedelijke redenen zijn het op latere leeftijd kinderen krijgen, het hogere aantal meerlingzwangerschappen en het hoge aantal rokende vrouwen.
Immigratie[bewerken | brontekst bewerken]
Nederland is van oudsher een immigratieland. In 1900 telde Nederland 28 000 immigranten, in 2017 is dit aantal gestegen tot 235 000. De motieven om naar Nederland te komen zijn verschillend. Deze zijn werk (=arbeidsmigrant), asiel of vluchteling (=asielmigrant), studie en als nareiziger (=gezinsmigrant). Gezinshereniging volgt vaak op arbeidsmigratie en asiel en levert de hoogste aantal verblijfsvergunningen op. In 2018 was dit aantal [20] 34 035.
De meeste immigranten komen uit de Europese lidstaten. In de jaren negentig van de vorige eeuw kwamen vooral Duitsers, Britten en Belgen naar Nederland. Vanaf 2008 blijken vooral Polen en Roemenen[21] naar Nederland te komen. De reden is werk.
.
Uit recent onderzoek van het CBS blijkt dat bijna 60 procent van de arbeidsmigranten [23] na 6 jaar weer vertrekken. Vaak is de reden van vertrek een verbetering van de economische situatie in het land van herkomst.
Asielmigratie[bewerken | brontekst bewerken]
Asielaanvragen worden ingediend door personen die om uiteenlopende redenen hun land hebben verlaten om elders bescherming of asiel te zoeken.
In 2015 was een piek in het aantal asielverzoeken. Dit werd veroorzaakt door Syriërs die massaal hun land ontvluchtten [25] door de oorlog die daar heerste. 18,7 duizend asielverzoeken werden door Syriërs gedaan, dit komt neer op 43% van de eerste asielverzoeken. Vanaf 2015 tot 2017 komt het grootste aantal nareizigers (=nareizende gezinsleden) uit Syrië. Ook in 2019 worden de meeste eerste asielverzoeken [26] door Syriërs (575 verzoeken) gedaan, gevolgd door Nigerianen (485) en Iraniërs (470).
| Perioden | Eerste asielverzoeken [27] |
|---|---|
| 2013 | 9 840 |
| 2014 | 21 810 |
| 2015 | 43 095 |
| 2016 | 19 370 |
| 2017 | 16 145 |
| 2018 | 20 510 |
Cijfers over asielzoekers en asielaanvragen worden gepubliceerd door het CBS en de IND. Deze cijfers verschillen, omdat de IND cijfers over alle asielverzoeken publiceert. Het CBS daarentegen publiceert alléén cijfers over de eerste asielverzoeken [28] [29]. Voor vestiging in Nederland is een verblijfsvergunning noodzakelijk. Deze verblijfsvergunning dient aangevraagd te worden bij de Immigratie en naturalisatie Dienst (IND). De IND beoordeelt alle verzoeken van immigranten die zich in Nederland willen vestigen of die Nederlander willen worden.
Emigratie[bewerken | brontekst bewerken]
Emigratie of landverhuizingen zijn van alle tijden geweest. Een van de bekendste emigratiestromen ontstaat na WO-II. Deze emigratiestroom werd zelfs door de Nederlandse regering gestimuleerd, waardoor de Nederlandse Emigratiedienst werd opgericht. Nederlanders vertrokken naar populaire emigratielanden zoals Canada (147.000), Australië (119.000), de Verenigde Staten van Amerika (76.000). Het aantal emigranten dat naar Nieuw-Zeeland, Brazilië en Zuid-Afrika vertrok was 68.000. In totaal emigreerden [31] in deze jaren circa 3,5% van de Nederlandse bevolking. Reden voor emigratie waren vooral economisch of politiek van aard. Mensen waren bang voor een eventuele derde wereldoorlog, een inval door Rusland en de opkomst van kernwapens. Economische motieven ontstonden door een negatief toekomstperspectief, de schaarste aan woningen, het krijgen van subsidies voor de overtocht en beroepsopleidingen om het vak in den vreemde uit te voeren. In deze eeuw deed zich ook een emigratiegolf voor. Vooral in de jaren 2003 tot en met 2006 overtrof de emigratie de immigratie.
De redenen voor vertrek blijken veel te lijken op die van de emigratiegolf van de vijftiger jaren. Ook nu zijn politieke redenen gebaseerd op onveiligheidsgevoelens van toepassing. Denk aan spanningen die samengaan met een multiculturele samenleving, de terroristische aanvallen, zoals de moorden op Theo van Gogh en Pim Fortuin. Ook nu zijn economische motieven nog steeds van toepassing zij het anders dan in de jaren 50. De economische situatie in Nederland, het tekort aan bepaalde beroepsgroepen in de vreemde werden en de geopperde mogelijkheden deden Nederlanders vertrekken, denk daarbij aan piloten, bouwvakkers en boeren. Uit de migratiecijfers blijkt dat de meeste Nederlanders naar Europese landen vertrekken, zoals Duitsland, België en Frankrijk en dat Nederlanders met een migratieachtergrond vertrekken naar het land van herkomst. Andere motieven voor vertrek [33] zijn meer ruimte, meer rust, mooie natuur en minder stress, of gewoon weg omdat mensen meer van hun leven willen genieten.
Relatievorming en -ontbinding[bewerken | brontekst bewerken]
Uit cijfers van het CBS blijkt dat het aantal huwelijkssluitingen vanaf 1950 afneemt. Dit heeft verschillende redenen. Een van de redenen is dat er verschillende samenlevingsvormen zijn die nagenoeg juridisch gelijk gesteld zijn aan het huwelijk. Denk daarbij aan het geregistreerd partnerschap dat sinds 1 januari 1998 is ingevoerd. Twintigers en dertigers kiezen nu vaker voor het geregistreerd partnerschap [34], dan trouwen. Maar als er toch getrouwd wordt, dan is de trouwleeftijd hoger. Vrouwen waren in 2017 gemiddeld 31,5 jaar,de mannen waren bijna tweeënhalf jaar ouder. In 2007 waren vrouwen 30 jaar en mannen bijna 33 bij het eerste huwelijk. Aan het begin van de jaren zeventig, toen het gebruikelijk was om jong te trouwen, waren vrouwen nog geen 23 jaar als ze trouwden. Ook toen waren mannen gemiddeld zo’n twee jaar ouder.
Huwelijken en geregistreerde partnerschappen eindigen door ontbinding. Een huwelijk eindigt in een echtscheiding of omdat een van de partners overlijdt. In 2017 worden ruim 38% van de huwelijken door echtscheiding ontbonden [36]. Het aantal geregistreerde partnerschappen dat strandt [37], is ten opzichte van 2010 verdubbeld. Was het aantal in 2010 ruim duizend, in 2018 was dit gestegen naar 2,4 duizend.
Van invloed op de stabiliteit [39] van een relatie zijn onder andere opleidingsniveau van beide partners, leeftijdsverschillen en op jeugdige leeftijd ongehuwd of gehuwd gaan samenwonen. De kans dat stellen die ongehuwd of gehuwd samenwonen uit elkaar gaan, is kleiner als beide partners hoogopgeleid zijn. De kans op een relatiebreuk is groot als beide partners op jeugdige leeftijd ongehuwd of gehuwd gaan samenwonen (stellen waarvan de vrouw bij het begin van de samenwoonrelatie 18 tot 20 jaar was, was bijna de helft (49%) na twaalf jaar uit elkaar) en de leeftijdsverschillen tussen de beide partners meer dan 5 jaar is (na 12 jaar bij elkaar gaan 29,5% uit elkaar).
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- Thema maatschappij bevolking van het CBS
- Tabellen over bevolking
- Bevolkingspiramide
- Sterfte rond de geboorte
- Verdere afname in wereldwijde kindersterfte
- Dossier migratie en integratie
- Dossier asielzoekers
- Gezin nog steeds belangrijkste reden voor immigratie
- En ze leefden nog lang en gelukkig
· 
· 
Categorie:Mens en maatschappij in Nederland Categorie:Demografie naar land|Nederland Categorie:Demografie van Europa