Gebruiker:Malika El J/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mee bezig Mee bezig
Aan deze pagina of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt.
Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

Ik ben Malika en woonachtig te Harelbeke en volg de opleiding Sociaal maatschappelijk werk in afstandsonderwijs te Vives Kortrijk. Voor het eerst leer ik hoe ik een wikipedia pagina kan aanmaken.


Afschaffing slavernij[bewerken | brontekst bewerken]

Slavernij[bewerken | brontekst bewerken]

Slavernij is een toestand waarin een slaaf onvrijwillig toegeëigend is door zijn Meester die hem beschouwd als zijn bezit of eigendom.Een slaaf heeft geen rechten en heeft de taak om zware arbeid op de plantages soms minder zware arbeid als huisslaaf werk te verrichten in dienst van zijn meester. Verwante maar striktere vormen zijn horigheid, lijfeigenschap of schuldslavernij. Onder deze vormen vallen er ook types slaven die reeds al voor de geboorte voorbestemd zijn om onder de vorm van een contractuele verplichting of een bepaalde schuld af te lossen onder levenslange gedwongen dienstbaarheid. Deze slaven ondergaan een mensonwaardig lot waarin ze fysiek uitgebuit worden, geen of weinig eten krijgen, en waarin er grotendeels weinig aandacht geschonken werd aan de levensomstandigheden van deze mensen. De oorspronkelijke slaven die eerst onder het lot vielen waren de Indianen uit de Antillen, deze slaven werden later niet capabel bevonden omdat ze fysiek niet voldeden aan de zware arbeidsomstandigheden en ook niet bestendig waren tegen de vele ziektes die overgedragen werden door de Europeanen.[1] [2]

De geschiedenis van de slavernij[bewerken | brontekst bewerken]

Slavernij bestaat al minstens even zolang als men de geschiedenis is gaan beginnen schrijven. Slaven verhandelen is reeds al ontstaan rond het antieke tijdsperk van het oude Egypte, oude Griekenland,de Romeinen en ook de moderne Afrikaanse en Arabische culturen. De slaven uit deze periode werden niet zozeer gediscrimineerd vanuit racismegevoel en de slaven werden ook niet uitgekozen omwille van hun afgekeurde afkomst of ras. Slavernij kwam ook voor in de Chinese ,Indische en Amerikaanse Indianencultuur. [3] Tot de vierde eeuw voor Christus was de slavernij een gebruikelijk verschijnsel in Rome, maar vanaf de expansie in Italië begon de slavernij zich uit te breiden naar meerdere continenten. De slavernij is pas echt een bekend fenomeen geworden na de verovering van de Mediterrane wereld. De slavernij die voortkwam uit de 17e eeuw was een meer racistische beweging die de Afrikanen als minderwaardig volk beschouwden, en die dan ook als geschikte mensen bevonden om hen dit lot toe te schrijven. Zo zijn er naar schatting twaalf miljoen Afrikanen over de Atlantische Oceaan verscheept om te voldoen aan de vraag naar slaven voor de plantages en de mijnen van de Nieuwe Wereld.[4]

kolonies van landen waar slavenhandel gehandhaafd werd[bewerken | brontekst bewerken]

  • België(1830)[5]
  • Brazilië (1550)[6]
  • Frankrijk(1772)[7]
  • Groot- Brittanië [8]
  • Nederland (1621)[9]
  • Spanje en Portugal (1500)[10]
  • Verenigde Staten (1669)[11]

[12]

De Trans-Atlantische slavenhandel[bewerken | brontekst bewerken]

De Trans-Atlantische slavenhandel ontstond rond de 16e eeuw hierdoor kwam er een diehoekshandel op gang tussen Amerika, Europa en West-Afrika. De groeiende welvaart door de consumptie van luxegoederen werd de behoefte naar goedkope slavenarbeid toegenomen en ontstond er een afzetmarkt. Dit betekende de grootste gedwongen migratie ooit uit de geschiedenis. [13] .De WIC, West-Indische Compagnie was een grote rolspeler in het gebeuren van de driehoekshandel. Dit was een grote handelsbedrijf van de republiek der zeven Verenigde Nederlanden (1621-1792), de handel vond plaats in de gebieden die grensden aan Atlantische Oceaan:onder andere West-Afrika en Amerika, Brazilië,Suriname en de Antillen in het Caraïbisch gebied enz.. Ze maakten grote winsten met het verhandelen van slaven uit Afrika maar ook producten zoals goud en ivoor,geweren, buskruit,textiel, alcohol, ijzeren staven, , suiker, koffie en cacao. Deze handel maakte van Nederland één van de grootste handelaars uit deze donkere tijd. [14]

Het kasteel van Elmina[bewerken | brontekst bewerken]

Is één van de belangrijkste forten die veroverd werden door het WIC aan de kust van Ghana, hier werden de gevangen slaven verzameld en van hieruit werd alles gecoördineerd om deze slaven vervolgens te verschepen vanuit dit vetrekpunt over de oceaan.[15]


Een geketende mannelijke slaaf

Opstand en verzet[bewerken | brontekst bewerken]

De slaven hebben zich ondanks de strenge onderdrukking steeds verzet door middel van verschillende manoeuvers. Sommigen durfden een gevecht aan één van de toezichthouders, dit was al meteen een wanhoopspoging die weinig succes opleverde omdat de ongewapende slaven te maken kregen met gewapende begeleiders. Er waren er zelfs die probeerden hun meester of meesters te vergiftigen, of zodra er de mogelijkheid toe was werden er vluchtacties geplant om te ontsnappenaan het onrecht dat hen werd aangedaan.Maar de strenge overheid zorgde ervoor dat deze pogingen niet onbestraft bleven.Sommigen ondergingen vele zweepslagen en sommigen belandden op de brandstapel, de gevangenen werden gekleed met in een met terpentijn gedoopte hemd en broek,ze werden vastgeketend en aan een paal vastgemaakt. In het bijzijn van andere bewoners en gevangenen werd met een tromgeroffel het vonnis uitgesproken door een rechter, waarna men een vlam ontstak onderaan de paal waar de gevangenen vastgeketend waren. Dit was meteen ook een boodschap naar alle omringenden om dergelijke ontsnappingspogingen bewust uit het hoofd te praten.[16] De overheid maakte ook gebruik van de Verdeel en heersmethode en hierin werden hoge beloningen uitgegeven aan slaven die hun lotgenoten verklikten die een ontsnapping gepland hadden.[17]

De afschaffing Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het eind van de 18 de eeuw nam de verontwaardiging toe over de slavenhandel. Ook in Nederland laaiden de hevige discussies op vanuit verschillende groepen abolitionisten Er waren nog een paar zaken die een afschaffing bemoeilijkten.

  • Wie zou de goedkope werkkrachten van de slaven overnemen?
  • De overheid besloot om de slaveneigenaren te vergoeden met 300 Gulden per vrijgelaten slaaf.De plantagehouders vreesden hierdoor dat de slaven weg zouden trekken en dat de slavenhouders zonder werkkrachten zouden komen te staan.De regering loste dit op door het invoeren een Staatstoezicht op de vrijgelaten slaven. De slaven kregen een voorwaardelijk 10 jaar contract om verplicht loon arbeid te verrichten bij een plantage dat ze zelf mochten kiezen, zo kregen de houders 10 jaar de tijd om op zoek te gaan naar nieuwe werkers.

Onder druk van de Engelsen werd de slavenhandel in Frankrijk in 1814 verboden. Pas op woensdag 1 juli 1863 volgde in Nederland de afschaffing van de slavenarbeid en slavernij als een van de laatste volger die het verdrag tekenden om de afschaffing uiteindelijk officieel te maken. Dit werd gevierd met drie dagen lang feesten, met kerkelijke plechtigheden en optochten.[18]

Keti Koti Festival[bewerken | brontekst bewerken]

het Keti Koti ( betekent ketenen doorbreken) Festival wordt nog steeds ieder jaar op 1 juli in Nederland gevierd op de deze nationale feestdag. Nederland staat hierbij stil bij het verleden en vieren de vrijheid, gelijkheid en verbondenheid. de Afschaffing van de slavernij.[19]

De erfenis[bewerken | brontekst bewerken]

De geschiedenis heeft zijn sporen nagelaten. Veel hiervan is bewaard gebleven in musea, bibliotheken en archieven. Ook in de nabije buurten zoals de gevels aan de gracht panden. de geschiedenis laat vooral sporen na omdat de cultuur van de mensen mede werd gevormd door de geschiedenis. De culturele en sociale aspecten spelen nog in het dagelijks leven van de mensen nog steeds een rol. Vooral ook de politieke sporen zoals racisme en discriminatie, stereotypen en sociale ongelijkheid vallen deze sporen van de geschiedenis onder "De erfenis van de slavernij".[20]



Elf Novembermuseum[bewerken | brontekst bewerken]

Museum[bewerken | brontekst bewerken]

11/11
Een babygasmasker

Het Elf Novembermuseum bevindt zich in het Erfgoedhuis of aanvankelijk genaamd: het” Burgerlijk Godshuis” gelegen in de oude gebouwen van het OCMW Wielekine te drapstraat 16 Nazareth.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Het burgerlijk godshuis van Nazareth[21] dateert uit de periode 1878. De gevel van het huis kreeg een neogotische stijl waardoor het een authentiek en historisch beeld weergeeft. Het huis werd gebouwd op de plaats waar het Wielekinebos stond vandaar dat het de naam Wielekine draagt. Het huis diende gedurende een eeuw lang als opvangtehuis voor de bejaarden inwoners uit Nazareth. In 1998 kregen de ouderlingen een andere locatie toegewezen naar een nieuw gebouwd pand in de Stropstraat. Het oude gebouw zou verder dienen voor verschillende maatschappelijke dienstverleningen zoals het jeugdhuis Jena consultatiebureau Kind en Gezin, noodappartement voor mensen die tijdelijk geen onderdak hebben. Daarnaast ook als tentoonstellingsruimte van Heemkring Scheldeveld[22] hier worden oude werktuigen tentoongesteld uit de geschiedenis en het sinds juni 2001 ingerichte oorlogsmuseum: het Elf Novembermuseum.

De organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het brein achter het oorlogsmuseum bestaat uit een drietal teamleden die instaan voor de organisatie van het museum, namelijk de voorzitter-conservator Lucien Deschepper, ondervoorzitter Gilbert Beatse en vice-technisch directeur Luc Simoens. De verzameling werd vooral aangevuld door de schenkingen, military beurzen en de overname van private collecties . Bij het sluiten van de deuren van kleding boetiek John's uit Deinze werden de paspoppen overgekocht,en zouden gebruikt worden voor de tentoonstelling van de vele kostuums die eerder zorgvuldig bewaard werden. De figuren stralen ieder op zich een levendig en indringend karakter uit waardoor ze de aandacht en nieuwsgierigheid van de bezoekers zullen trekken.[23]

WO I[bewerken | brontekst bewerken]

Het museum beschikt over informatie uit de gebeurtenissen rond de WO I. De aandacht gaat hierbij gaat naar de slag om de Edemolen en de rol die Kapitein Camiel Fremault 5 van zijn rijkswachters en 5 vrijwilligers van het Linie Regiment in de ondernomen acties tegen een bedreiging van de Duitse eenheid.

WO II[bewerken | brontekst bewerken]

Een lergerbrommer uit de tweede wereldoorlog

Hierover beschikt het museum over een uitgebreide collectie rond de gebeurtenissen uit WO II. Hierbij springt de aandacht naar de geschiedenis rond de tragische gebeurtenissen tijdens de Achttiende veldtocht uit Vinkt en Meigem, deelgemeenten van Deinze. Hier werd de plaatselijke burgerbevolking getroffen door het Duitse leger in mei 1940.[24] Er is documentatie terug te vinden over het dodenmonument, de executiemuur, de 86 gëxecuteerden en de 140 burgers die om het leven kwamen. Een rijk archief van foto's, getuigenissen en documenten zijn er tentoongesteld. Dit wordt aanzien als een eerbetoon aan de oud-strijders uit deze tragische gebeurtenissen. Ook is de nieuwe blikvanger een prachtig panorama dat de vernieling van het landschap illustreert over de inval op Normandië op 6 juni 1944 tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Uitbreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Het museum zou binnenkort aan ruimte uitbreiden door de accommodatie van het nabijgelegen jeugdhuis Jena over te nemen. Het voormalige Jeugdhuis zou dan een andere locatie toegewezen krijgen. Tot nog toe beschikte het museum over nog beperkte ruimte om al hun materialen op een logische en een overzichtelijke manier te kunnen voorstellen naar het publiek toe. Om betere passages van de bezoekers,scholen en rolstoelgebruikers te kunnen voorzien in de toekomst streeft het museum ernaar om 50 à 60 bezoekers tegelijk te kunnen ontvangen.[25]

Wapens uit de oorlog ,in onbruik gemaakt en dragen de nodige vergunning
  1. http://www.betekenis-definitie.nl/slavernij
  2. http://www.stichtingmonumentmiddelburg.nl/zeeuwsslavernij/informatie-slavernij.htm
  3. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slavernij
  4. Frank Beijaard, Racisme en slavernij in de Romeinse wereld, geschiedenis beleven.nl
  5. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slavernij
  6. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slavernij
  7. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slavernij
  8. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slavernij
  9. http://www.entoen.nu/slavernij
  10. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slavernij
  11. http://www.allesamerika.com/aanleidingen-amerikaanse-burgeroorlog.html#DEEL1
  12. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slavernij
  13. Senard Mawie, De Trans-Atlantische slavenhandel.
  14. http://www.zeeuwsarchief-educatie.nl/webprojecten/slavenhandel/de-reis/introductie-reis/
  15. G. van der Ham, Geschiedenis magazine, jaargang 49,juni, (2014) , De rijkste bron van negotie.pg. 24-30.
  16. http://www.slavernijenjij.nl/het-verzet/codjo-mentor-en-present/
  17. http://www.slavernijenjij.nl/het-verzet/adam-van-vrouwenvlijt/
  18. http://www.slavernijenjij.nl/de-afschaffing/
  19. http://www.slavernijenjij.nl/de-afschaffing/keti-koti/
  20. http://www.slavernijenjij.nl/de-erfenis-nu/
  21. http://www.routeyou.com/nl-be/location/view/47418138/burgerlijk-godshuis
  22. http://users.ugent.be/~nlannoo/
  23. http://www.nieuwsblad.be/cnt/3l3aq0j7
  24. https://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_van_Vinkt
  25. http://www.nieuwsblad.be/cnt/3l3aq0j7