Gebruiker:NicoleelociN12/Kladblok
De Heidelberg Tun (Duits: Großes Fass) ook wel 'De Grote Heidelberg Tun' genaamd, is een extreem groot wijnvat. De Heidelberg Tun is opgeslagen in de kelder van het Heidelberg Kasteel . In de geschiedenis van Heidelberg (Duitsland) zijn er vier van dit soort tonnen geweest. In 1751, het bouwjaar, had de Heidelberg Tun een capaciteit van 221.726 liter (58.574 U.S gallons). Door de uitdroging van het hout is de huidige capaciteit 219.000 liters (57.874 U.S. gallons). Honderddertig Eiken zijn gekapt voor de creatie van de ton. Echter is het zelden daadwerkelijk gebruikt als wijnvat. De ton wordt vooral benut als een van de belangrijkste Toeristenattractie van Heidelberg. Daarbij is de ton groot genoeg om als dansvloer te dienen [1][2]
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Het Heidelberg Kasteel heeft een geschiedenis van gigantische wijnvaten. Het huidige vat is de vierde in de geschiedenis van de Nectar stad.
- Johann-Casimir-Fass (1591)
- Karl-Ludwig-Fass (1664)
- Karl-Philipp-Fass (1728)
- Karl-Theodor-Fass (1751)
Toen het Franse leger het kasteel over nam, geloofden de soldaten dat het lege wijnvat vol zou zitten met wijn. Zij lieten sporen achter op het vat die nog steeds zichtbaar zijn voor toeristen.[3]
Volgens lokale legende is er een eeuwige bewaker van de gigantische Tun. Dit is Perkeo of Heidelberg, vroegere hofnar en meester van de kasteelgeest. Hij was ook beroemd en berucht als Herculische wijndrinker.
De Tun in de literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
_1896.jpg)
De Tun is genoemd in Rudolf Erich Raspe's The Surprising Adventures of Baron Munchausen, Jules Verne's verhaal Five Weeks in a Balloon, Victor Hugo's Les Miserables, Washington Irving's The Specter Bridegroom, Mary Hazelton Wade's Bertha, Mark Twain's A Tramp Abroad en Wilhelm Busch's Die fromme Helena. Het kan ook gevonden worden in Herman Melville's Moby-Dick en in Lyrisches Intermezzo doorHeinrich Heine, later gebruikt in Dichterliebe door Robert Schumann voor het laatste lied "Die alten, bösen Lieder (het oude kwaadaardige lied)".
De Engelse schrijver Jerome K. Jerome bezocht de ton in 1890, tijdens zijn reis van Oberammergau:
Anton Praetorius, de eerste Calvinistisch pastoor van de wijn producerende gemeenschap Dittelsheim, bezocht de buurt van Heidelberg, in het centrum van Calvin's theologie in Duitsland. Hij was zo onder de indruk van de Johann-Casimir-Fass, dat hij een gedicht schreef in 1595. In dit gedicht noemde hij het vat een duidelijk bewijs voor de superioriteit van het Calvinisme, genaamd Vas Heidelbergense (Poem on the Great Wine Barrel in the Castle of Heidelberg).
Overig werk[bewerken | brontekst bewerken]
- Vas Heidelbergense, Heidelberg, oktober 1595 (Gedicht over de 1. Grote Wijnvat in kasteel Heidelberg. Nog maar 1 versie hiervan, vertaald naar het Duits door Burghard Schmanck)
- Stefan Wiltschko, The Big Vat, Heidelberg, 2002 (ook beschikbaar in Frans, Japans, Spaans en Duits)
- Cser, Andreas en Stefan Wiltschko: Das Große Fass im Schloss Heidelberg, Neckargemünd-Dilsberg, 1999
- Das grosse Fass zu Heidelberg ein unbekanntes Kapitel kurpfälzischer Kunstgeschichte, July Sjöberg, editor, Neckargemünd-Dilsberg, 2004
- Hartmut Hegeler und Stefan Wiltschko: Anton Praetorius und das 1. Große Fass von Heidelberg (the 1st Great Wine Barrel in the Castle of Heidelberg) Unna, 2003 ISBN 3-9808969-0-0
References[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Heidelberg_Tun
- ↑ Phil Germanguy (2019) Persoonlijke correspondentie: Introductie van de Heidelberg Tun. Italië: Rome
- ↑ Dunton, Larkin (1896). The World and Its People. Silver, Burdett, p. 176.