Gebruiker:Oswaldo Mego Panduro/Kladblok

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Body Integrity Identity Disorder
Mensen die aan BIID lijden ervaren een dringende behoefte om een eigen lichaamsdeel te laten amputeren
Coderingen
ICD-10	F99
ICD-9	294
MeSH	D001523
Portaal    Geneeskunde

BIID

Body integrity identity disorder (BIID), ook wel Amputee Identity Disorder genoemd, is een psychische stoornis waarbij een persoon de dringende behoefte heeft om een lichaamsdeel zonder enige gezondheidsreden te laten amputeren (of te verlammen) met als doel aan zijn ideale lichaamsbeeld te voldoen.

Specificatie

BIID-patiënten ervaren een lichaamsdeel (in de meeste gevallen ledematen) alsof het niet bij hen hoort en voelen zich pas 'compleet' als het ontbreekt of is aangetast. BIID beperkt zich verder niet alleen maar tot de amputatie van ledematen; het breidt zich namelijk uit tot doof of blind willen zijn, verlamd raken en anderszins gehandicapt willen zijn.

Het komt ook vaak voor dat de BIID-patiënt het idee heeft dat een van zijn ledematen wezensvreemd is. Hierdoor voelt de patiënt zich dus belemmerd en zal hij pas tevreden zijn als zijn lichaam verminkt is.

Vergelijkbare aandoeningen

Vanwege de complexiteit van deze aandoening concludeert men al snel dat BIID een psychische stoornis met seksuele aard is. Seksuele motivatie voor een amputatie zelf, uitzien als een geamputeerde of een geamputeerde worden, is toch een minderheid onder BIID-patiënten. Deze parafilie (afwijkend seksuele gedraging) wordt wel apotemnofilie genoemd. Apotemnofilie wordt verder op zijn beurt constant verward met acrotomofilie; aandoening waarbij men zich aangetrokken voelt tot gehandicapten. Echter, allebei de aandoeningen zijn over het algemeen niet direct verbonden aan BIID.

Een andere stoornis die ook vergeleken wordt met BIID, is de Obsessive Compulsive Disorder (OCD). Dit komt voornamelijk omdat zowel bij BIID als bij OCD de patiënt tamelijk obsessief is en heftige dwanggedachten ervaart. Dit is echter de enige overeenkomst die ze met elkaar hebben.

Mogelijke Oorzaken

Er zijn tot nu toe geen exacte oorzaken van BIID gevonden. De officiële website van deze aandoening meent dat BIID zich tijdens de kindertijd ontwikkelt en in sommige gevallen uit traumatische kinderervaringen ontstaat. Ook blijkt dat BIID-patiënten vanuit een jonge leeftijd gehandicapten zien als mensen met het ideale lichaamsbeeld en op onbewuste wijze erin geloven dat door gehandicapt te worden zij meer aandacht en waardering van hun dierbaren zullen krijgen.

Een andere mogelijke oorzaak, die ook op BIID.org genoemd wordt, beweert dat BIID een neuropsychologische aandoening is die zich aan de rechter kant van het brein bevindt. Zo ja, dan zou BIID gerelateerd zijn aan somatoparaphrenia; een aandoening waarbij de persoon een ledemaat van zijn lichaam ontkent. Hoe dan ook, BIID blijft nog steeds een mysterie voor de medische wetenschap en er is meer onderzoek nodig om er achter te kunnen komen wat de echte oorzaken en triggers van deze psychische stoornis zijn.

Behandeling

BIID is gekenmerkt vanwege de obsessieve en compulsieve gedachte van geamputeerd willen zijn of een ledemaat geamputeerd willen hebben. Specialisten hebben allerlei soorten medicaties bij gediagnosticeerde BIID-patiënten uitgeprobeerd maar ze hebben geen opmerkelijk positief effect gehad in de overheersende gedachtepatroon van de geteste patiënten.

De officiële website van BIID informeert dat de meeste onderzoeken die tot nu toe zijn gedaan, vaak de doses medicaties laag gehouden hebben bij BIID-patiënten. Terwijl patiënten, die ook dit soort medicatie voor OCD (obsessive compulsive disorder) nemen, pas effectieve resultaten krijgen bij het nemen van hoge doses. Een onderzoek met hoge doses onder BIID-patiënten is nog niet gedaan.

Een andere medicatie die ook bij BIID wordt gebruikt is een stimulans. Deze is meestal gegeven aan mensen die aan ADHD lijden. Ondanks er veel is gediscussieerd over een mogelijk verband tussen BIID en ADHD in de medische sector, is er nog geen bewijs van een daadwerkelijke correlatie.

Theorieën

Dick Swaab, directeur van het Nederlands Instituut voor Hersenonderzoek, heeft de verwachting dat er iets afwijkends te vinden is in de hersenen van patiënten met BIID. Swaab deed onderzoek naar de hersenen van mensen met een genderidentiteitsstoornis. Bij deze stoornis voelt zich men als het ware gevangen in het verkeerde lichaam; dus een man in een vrouwenlichaam en vice versa (ook bekend als transgenders). Hij ontdekte middels dit onderzoek dat de hersenen die aan genderidentiteitsstoornis lijden, afwijken van die van mensen die zich wel identificeren met hun eigen lichaam en geslacht.

Daarnaast stelde Swaab vast dat transseksuele vrouwen (man naar vrouw) een kleinere bstc hebben; de kern in de hypothalamus (onderdeel van de hersenen) die verantwoordelijk is voor het bepalen van de seksuele identiteit. Zo’n dergelijk onderzoek is nog nooit gedaan bij BIID. Swaab kan zich toch wel voorstellen dat er afwijkingen in de sensorische cortex (oftewel somatosensibele schors) van BIID-patiënten zich kunnen bevinden: ‘De lichaamsbeleving van mensen met een amputatiewens wordt wel eens vergeleken met die van mensen die lijden aan neglect. Na een herseninfarct in de rechterhelft van de sensorische cortex, beschouwen deze mensen hun linkerarm bijvoorbeeld niet meer als onderdeel van zichzelf. Naast het gevoel in het lichaam, moet dus ook het bewustzijn van het lichaam hier huizen’ , aldus Swaab.

Swaab hoopt door middel van MRI-scans te ontdekken hoe de hersenen van BIID-patiënten precies werken. Als hem dat lukt, zou amputatie dan niet meer de enige oplossing zijn voor deze stoornis. Zo zouden er dus bijvoorbeeld met magnetische stimulatie of elektroden bepaalde plekken in de hersenen gestimuleerd of uitgeschakeld kunnen worden. Waardoor het lichaamsbeeld van de BIID-patiënt dan wél overeen zou komen met zijn fysieke lichaam.

BIID in Nederland

BIID is een stoornis die zich weinig voordoet. Volgens het Amsterdam Medisch Centrum (AMC) zijn er in Nederland ongeveer vijftien mensen die met deze afwijking leven. Er zullen ongetwijfeld meer mensen zijn die aan BIID lijden maar niet iedereen is bereid om dit bekend te maken. Volgens Lineke Tak, die hier een artikel over schreef, zijn BIID-patiënten over het algemeen hoogopgeleide mannen zonder enige comorbiditeit (twee of meerdere aandoeningen tegelijk). Dus het gaat om mensen die geen BIID-gerelateerde aandoeningen hebben. Tak beschrijft verder BIID als een chronische ziekte die op ernstige gevallen resulteert tot lijdensdruk en niet te behandelen is met medicijnen of (psycho)therapie.

Eén van deze Nederlandse BIID-gediagnosticeerden is Richard. Hij gaf een interview aan het blad ‘Vriendin’ over zijn eigen ervaring en worsteling met deze stoornis. Richard was ongeveer acht jaar toen hij een geamputeerde man zonder been tegenkwam. Een gebruikelijke reactie voor een kind zou zijn dat het schrikt maar in plaats daarvan wist Richard gelijk al op dat moment dat hij zo moest zijn. 'Het was net alsof ik mijzelf daar zag zitten, met dezelfde handicap. Dat dat gewoon zo hóórde; dat het voor mij juist normaal zou zijn om dat ene been níét te hebben', aldus Richard. Ergens schaamde hij zich voor deze ‘rare’ gevoelens, maar kon ze niet terughouden. Richard begon daarna zelfs nog jaloers te worden op gehandicapten.

Gedurende zijn puberteit had hij steeds meer het idee dat zijn fysieke lichaam niet klopte volgens zijn lichaamsbeeld. Dit zorgde ervoor dat hij erg depressief raakte. Hij kon dit met niemand bespreken totdat hij een artikel over BIID las. Toen wist Richard dat hij toch niet gek was en dat zijn behoefte een specifieke naam had. Toch werd Richards leven er niet beter van aangezien zijn linkerbeen nog steeds als niet lichaamseigen voelde en de behoefte naar amputatie steeds dringender werd. De gedachte aan het betreffende lichaamsdeel dat 'er niet bij hoorde' - volgens zijn gevoel - was er altijd aanwezig. Ondanks dat Richard getrouwd was met de vrouw van zijn dromen, voelde hij zich alsnog ongelukkig vanwege zijn aandoening.