Geertje Wielema

Geertje Wielema (Hilversum, 24 juli 1934 – Almere, 18 augustus 2009^[1]) behoorde in de jaren vijftig van de 20e eeuw tot de mondiale top op de rugslag. In de periode 1949-1954 won de pupil van de vermaarde zwemtrainer Jan Stender in totaal twaalf Nederlandse titels op de langebaan (50 meter), en dat op verschillende slagen.

Haar internationale doorbraak kwam bij de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki, waar Wielema de zilveren medaille won op de 100 meter rugslag in een tijd van 1.14,5. Door ziekte nam zij nauwelijks getraind aan de Spelen deel. De aankomstrechters hadden overigens drie stemmingen nodig om de uitslag van haar finale te bepalen. Uiteindelijk werd haar een tweede plaats toegekend, achter de Zuid-Afrikaanse Joan Harrison.

Twee jaar later behaalde de zwemster van De Robben bij de Europese kampioenschappen van 1954 in Turijn in totaal drie medailles: goud op de 100 meter rugslag (1.13,2), zilver op de 4x100 meter vrije slag (4.33,2) en brons op de 100 meter vrije slag (1.07,3).

Wielema vestigde gedurende haar carrière in totaal drie wereldrecords, en werd in 1954 gekozen als eerste Nederlandse Sportvrouw van het Jaar. Omdat Nederland de Olympische Spelen van 1956 boycotte wegens de Oostblok-inval in Hongarije, kwam er een voortijdig einde aan haar loopbaan.