Guy Drut

Guy Drut
	Guy Drut in 1969
Volledige naam	Guy Drut
Geboortedatum	6 december 1950
Geboorteplaats	Oignies
Nationaliteit	Frankrijk
Lengte	1,88 m
Gewicht	74 kg
Sportieve informatie
Discipline	hordelopen
Trainer/coach	Robert Vaussenat, Maurice Houvion, prof. Alessandro Calvesi
Eerste titel	Frans kampioen 110 m horden 1970
OS	1972, 1976
Extra	Frans recordhouder 110 m horden 1969-1986
Portaal	Atletiek

Guy Drut (Oignies, 6 december 1950) is een voormalige Franse atleet en politicus. Als atleet was hij gespecialiseerd in het hordelopen. Hij werd olympisch kampioen, meervoudig Europees en meervoudig Frans kampioen in deze discipline. Ook nam hij tweemaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij in totaal twee medailles. Naast het hordelopen blonk hij bovendien uit in het polsstokhoogspringen, getuige zijn Franse indoortitel die hij op dit onderdeel veroverde.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Atletiek[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren zeventig behoorde Drut tot de wereldtop van het hordelopen. Op de Olympische Spelen van 1972 in München veroverde hij een zilveren medaille op de 110 m horden. Met een tijd van 13,34 s eindigde hij achter de Amerikaan Rodney Milburn, die in 13,24 over de streep kwam. Op de Europese kampioenschappen van 1974 en de Spelen van 1976 won hij een gouden medaille in respectievelijk 13,30 en 13,40.

Vanaf 1996 is hij lid van het IOC. In zijn actieve tijd was hij aangesloten bij Étoile Oignies / Stade Français.

Politiek[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn sportieve loopbaan ging Guy Drut in de politiek. Hij was minister van jeugdzaken en sport in het conservatieve kabinet van Alain Juppé (1995-1997). In de jaren negentig kreeg Guy Drut een gevangenisstraf van vijftien maanden, omdat hij een prominente rol had gespeeld in een schandaal, waarbij de partij van de Franse president Jacques Chirac geld van aannemers kreeg in ruil voor opdrachten. Deze veroordeling werd in 2006 door Chirac ongedaan gemaakt met behulp van een wet uit 2002, waarbij mensen met "uitzonderlijke verdiensten in de sport" in bescherming genomen kunnen worden.^[1] Deze beslissing werd als controversieel beschouwd, onder meer door de meerderheid van het parlement. Het IOC bepaalde dat hij vijf jaar lang geen commissies mocht voorzitten.