Alain Juppé

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alain Marie Juppé
Alain Juppé
Geboren 15 augustus 1945
Landes
Politieke partij Les Républicains
Partner Christine Leblond
1965–1993
Isabelle Legrand-Bodin
1993–heden
Religie Rooms-katholiek[1][2]
Minister van Buitenlandse en Europese Zaken
Aangetreden 27 februari 2011
Einde termijn 16 mei 2012
Premier François Fillon
Voorganger Michèle Alliot-Marie
Opvolger Laurent Fabius
Minister van Defensie en Veteranen
Aangetreden 14 november 2010
Einde termijn 27 februari 2011
Premier François Fillon
Voorganger Hervé Morin
Opvolger Gérard Longuet
Minister van Ecologie en Duurzame Ontwikkeling
Aangetreden 18 mei 2007
Einde termijn 18 juni 2007
Premier François Fillon
Voorganger Nelly Olin
Opvolger Jean-Louis Borloo
Premier van Frankrijk
Aangetreden 17 mei 1995
Einde termijn 2 juni 1997
President Jacques Chirac
Voorganger Édouard Balladur
Opvolger Lionel Jospin
Minister van Buitenlandse en Europese Zaken
Aangetreden 29 maart 1993
Einde termijn 18 mei 1995
Premier Édouard Balladur
Voorganger Roland Dumas
Opvolger Hervé de Charette
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Alain Marie Juppé (Mont-de-Marsan, 15 augustus 1945) is een Frans politicus. Hij heeft verschillende politieke functies bekleed waaronder die van premier en van burgemeester. Juppé was van 1995 tot 1997 premier van Frankrijk. Op 14 maart 2008 is Juppé voor de derde ambtstermijn gekozen als burgemeester van de stad Bordeaux.

Vroege carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Juppé werd geboren in een gaullistisch gezin en studeerde aan de École normale supérieure, 1964-1968, en het Sciences Po in Parijs, 1968-1970. Vervolgens volgde hij een opleiding bestuurskunde aan het École nationale d'administration, 1970-1972. Van 1969 tot 1970 vervulde hij zijn militaire dienstplicht.

Van 1972 tot 1976 was hij inspecteur van financiën. Nadien werkte hij nauw samen met Jacques Chirac, die eerder, van 1974 tot 1976, premier was. Vervolgens bekleedde Juppé hoge functies binnen de gaullistische Rassemblement pour la République RPR. In de jaren tachtig was hij minister in het tweede kabinet van Chirac. Van 1993 tot 1995 was hij minister van Buitenlandse Zaken onder premier Édouard Balladur. In 1995 werd hij voorzitter van de RPR.

Premier[bewerken | brontekst bewerken]

In 1995, nadat Chirac tot president was gekozen, werd Juppé door hem tot premier benoemd. Hij vormde een regering waarin twaalf vrouwen zaten, die in de pers de juppettes, minirokjes, werden genoemd. Een succes werden ze niet, en na 6 maanden moesten ze bijna allen het veld ruimen.

Het kabinet begon aan een drastische sanering van de economie en het overheidsbudget. Dit leidde in 1997 tot stakingen en acties. President Chirac zocht de steun van de zwijgende meerderheid door het parlement te ontbinden en verkiezingen uit te schrijven. Deze werden echter gewonnen door de Parti Socialiste van Lionel Jospin waardoor Juppé moest aftreden.

Burgemeester van Bordeaux[bewerken | brontekst bewerken]

Alain Juppé werd op 19 juni 1995 gekozen tot burgemeester van Bordeaux. Zijn eerste ambtsperiode werd onderbroken op 2 december 2004 vanwege zijn veroordeling voor corruptie. Na het uitdienen van zijn straf werd Juppé op 13 oktober 2006 voor een tweede periode gekozen als burgemeester. Op 14 maart 2008 ging zijn derde ambtstermijn in. Juppé heeft onder meer bijgedragen aan beter openbaar vervoer. De stad Bordeaux kreeg een TGV-verbinding en in 2003 werd de tram van Bordeaux opnieuw geïntroduceerd.

Veroordeling 2004[bewerken | brontekst bewerken]

In 2004 stond Juppé voor de rechtbank van Nanterre terecht, wegens onregelmatigheden in de partijfinanciën in de tijd dat hij voorzitter van de RPR was. Hij werd veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 18 maanden en een verbod gedurende de komende 10 jaar een openbaar ambt te bekleden, wat in feite het einde van zijn politieke carrière zou betekenen.

Juppé ging tegen dit vonnis in beroep en werd in hoger beroep veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 14 maanden en een verbod om gedurende één jaar een openbaar ambt uit te oefenen. De dag nadien legde hij dan ook zijn burgemeesterschap van Bordeaux neer.

Opnieuw maire[bewerken | brontekst bewerken]

In 2009 behaalde Juppé opnieuw een meerderheid in Bordeaux en werd weer maire. Hij bleef dit tot in 2019 en nam toen ontslag naar aanleiding van zijn benoeming als lid van het Franse Conseil Constutionnel.

Kabinetten-Fillon[bewerken | brontekst bewerken]

Gedurende de campagne voor de Franse presidentsverkiezingen van 2007 steunde hij de later verkozen Nicolas Sarkozy. Deze laatste benoemde hem op 18 mei 2007 tot minister van milieu, energie en transport en tevens tot vicepremier in de regering van François Fillon. Bij de parlementsverkiezingen van 10 en 17 juni 2007 verloor hij echter zijn zetel in de Assemblée Nationale waardoor hij op 18 juni zijn ontslag indiende.

Op 14 november 2010 keerde hij terug in het tweede kabinet-Fillon, nu als minister van defensie, als opvolger van Hervé Morin. In zijn nieuwe ambt was hij met zijn Duitse evenknie aanwezig toen op 10 december 2010 een Duitse brigade in Straatsburg de wapens opnam. Dat was de eerste maal sinds de vorming van de Frans-Duitse brigade.

Juppé was van februari 2011 tot mei 2012 minister van Buitenlandse Zaken, als opvolger van Michèle Alliot-Marie.

Kandidaat presidentsverkiezingen 2017[bewerken | brontekst bewerken]

Op 20 augustus 2014 maakte Juppé zijn kandidatuur voor de Franse presidentsverkiezingen 2017 bekend.[3] Hij bereikte de tweede en beslissende ronde, maar werd door zijn grootste uitdager François Fillon verslagen[4]

Voorganger:
Roland Dumas
Minister van Buitenlandse Zaken
1993-1995
Opvolger:
Hervé de Charette
Voorganger:
Édouard Balladur
Premier van Frankrijk
Kabinet-Juppé
1995-1997
Opvolger:
Lionel Jospin
Zie de categorie Alain Juppé van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.