Hendrik II van Nassau-Siegen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Retireduser8673 (overleg | bijdragen) op 11 apr 2020 om 12:51. (Titel Baron van Breda gewijzigd in Heer van Breda. Zie OP)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Hendrik II
Hendrik II van Nassau-Siegen afgebeeld op zijn grafsteen
Graaf van Nassau-Siegen
Regeerperiode 1442-1451
Mederegent Johan II “met de Helm” (tot 1443)
Johan IV (tot 1447)
Voorganger Engelbrecht I
Opvolger Johan IV
Graaf van Vianden
Regeerperiode 1442-1451
Mederegent Johan II “met de Helm” (tot 1443)
Johan IV (tot 1447)
Voorganger Engelbrecht I
Opvolger Johan IV
Graaf van half Diez
Regeerperiode 1442-1451
Mederegent Johan II “met de Helm” (tot 1443)
Johan IV (tot 1447)
Voorganger Engelbrecht I
Opvolger Johan IV
Heer van Breda
Regeerperiode 1442-1447
Mederegent Johan IV
Voorganger Engelbrecht I
Opvolger Johan IV
Huis Nassau-Siegen
Vader Engelbrecht I van Nassau-Breda
Moeder Johanna van Polanen
Geboren 7 januari 1414
Gestorven 18 januari 1451
Radicofani
Begraven Collegiata, San Quirico d'Orcia
Partner Genoveva van Virneburg
Irmgard van Schleiden
Religie Rooms-katholiek
Wapenschild
Wapen van de graven van Nassau, Vianden en Diez

Hendrik II van Nassau-Siegen (7 januari 1414[1][2][3][4][5] - Radicofani, 18 januari 1451),[6] ook bekend als Hendrik II van Nassau-Dillenburg, was graaf van Nassau-Siegen (een deel van het graafschap Nassau), Vianden en half Diez. Hij stamt uit de Ottoonse Linie van het huis Nassau.

Biografie

Hendrik was de tweede zoon van graaf Engelbrecht I van Nassau-Breda en Johanna van Polanen,[1][2][3][4][5][7] dochter van heer Jan III van Polanen en Odilia van Salm.[3][7]

Hendrik volgde in 1442 zijn vader op samen met zijn broer Johan IV.[2][8] Hij erfde in 1443 samen met zijn broer de bezittingen van hun oom Johan II “met de Helm”. Op 22 februari 1447 deelden Hendrik en zijn broer Johan IV hun bezittingen, waarbij Hendrik de goederen in Duitsland verkreeg.[2][4][7][8]

In verband met het door paus Nicolaas V voor 1450 afgekondigde Heilig Jaar ondernam Hendrik een pelgrimstocht naar Rome. Op de terugreis overleed hij op 18 januari 1451 te Radicofani in Toscane, ongeveer 30 km ten noorden van het Lago di Bolsano. De bronnen vermelden zowel de pest als malaria als mogelijke doodsoorzaken.[6] Hendrik werd begraven in de Collegiata (een kerk waaraan een college van kanunniken verbonden is) in het ongeveer 25 km ten noorden van Radicofani gelegen stadje San Quirico d'Orcia.[6][9] Het ligt voor de hand te veronderstellen dat Hendrik onderweg was naar Siena, ongeveer 25 km ten noorden van San Quirico d'Orcia, om daar zijn opwachting te maken bij rooms-koning Frederik III. In Siena vond namelijk op 8 februari 1451 de eerste zogenaamde ontmoeting van Portugal plaats. Dat huwelijk tussen de Frederik III en Eleonora Helena van Portugal was bemiddeld door de bisschop van Siena, Eneas Silvio Piccolomini, de latere paus Pius II.[6]

Huwelijken en kind

Eerste huwelijk

Hendrik huwde in 1435[2][4][5][6] met Genoveva van Virneburg († Breda, 18 april 1437),[2] dochter van graaf Rupert IV van Virneburg en Agnes van Solms.[1][3] Ze werd begraven te Breda.[1][3][4][10]
Uit dit huwelijk werd geboren:

  1. Odilia (Breda (?), vóór of op 18 april 1437[11] - juli 1493).[1][4] Huwde eerst (verloofd 30 april 1443)[3][4] in 1449 of 1450[12] met graaf Filips “de Jongere” van Katzenelnbogen (1427[2][3][4] - Darmstadt, 27 februari 1453).[1] Huwde daarna op 3 juni 1475[2] met graaf Oswald I van Tierstein (ca. 1423 - vóór 1488).[2]

Tweede huwelijk

Hendrik hertrouwde (contract 12 september 1442)[1] in 1442[2] met Irmgard van Schleiden († vóór 25 april 1451),[1] dochter van heer Johan II van Schleiden en Anna van Blankenheim.[3] Dit huwelijk bleef kinderloos.