Henri Gandibleux
| Henri Gandibleux | ||||
|---|---|---|---|---|
| Naam | Juvénal Henri Gandibleux | |||
| Geboren | Quaregnon, 1 maart 1900 | |||
| Overleden | Brussel, 14 januari 1969 | |||
| Kieskring |  Bergen
| |||
| Regio |  Wallonië
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus Syndicalist | |||
| Partij | PCB | |||
| Mandaten | ||||
| 1946 - 1952 | Secretaris RMF | |||
| 1936 - 1939 | Volksvertegenwoordiger | |||
| ||||
Juvénal Henri Gandibleux (Quaregnon, 1 maart 1900 - Brussel, 14 januari 1969) was een Belgisch syndicalist en politicus voor de PCB.
Levensloop
Gandebleux was beroepshalve vakbondssecretaris.
In 1926 werd hij lid van de Kommunistische Partij van België (KPB) en werd secretaris van de Revolutionaire Mijnwerkersfederatie in de Borinage. In 1930 nam hij deel aan het Congres van de Internationale Rode Vakbond of Profintern. In de zomer van 1932 was hij een van de organisatoren van de stakingen tegen loonverminderingen, voornamelijk gevoerd door mijnwerkers en metaalarbeiders in de Borinage en het Luikse. Gedurende verschillende maanden mobiliseerden zich circa 240 000 stakers en ze traden gewelddadig op. De overheid voerde een brutale repressie en de vakbonden probeerden de stakers af te remmen. Deze behaalden grotendeels hun doelstellingen door een stabilisatie van de lonen te bekomen. Deze stakingen maken het onderwerp uit van de film van Joris Ivens en Henri Storck, Misère au Borinage (1934). In die film was Gandibleux vaak te zien.
Bevorderd tot secretaris van de federatie van de PCB in de Borinage, werd hij weldra lid van het centraal politiek comité en van het politiek bureau. In 1936 werd hij verkozen tot communistisch volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Bergen. Zijn naam werd zelfs genoemd als mogelijke opvolger van secretaris Joseph Jacquemotte toen die onverwacht overleed. De instanties in Moskou en de leiders van het politiek bureau in België oordeelden echter dat hij een gebrek vertoonde aan politieke en ideologische vorming. Het jaar daarop werd Juvénal Gandibleux uit de partij gestoten. Hij bleef niettemin zijn parlementair mandaat verder uitoefenen tot in 1939. Hij kwam niet meer op de kieslijsten van de partij voor.
Na de Bevrijding mocht hij weer lid van de partij worden, maar kreeg geen enkele rol meer te vervullen. Hij was gewoon een basismilitant in de Borinage. Zijn laatste levensjaren bracht hij door in Brussel, waar hij huisbewaarder werd van de zetel van de PCB aan de Stalingradlaan.
Literatuur
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
- Jean PUISSANT, L'Évolution du mouvement ouvrier socialiste dans le Borinage, Brussel, Académie royale de Belgique, Classe des lettres, Brussel, 1993.