Herman Suykerbuyk
Herman Suykerbuyk (Kapellen, 5 januari 1934) is een Vlaams politicus. Hij was Belgisch CVP-volksvertegenwoordiger en senator, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, de Senaat en het Vlaams Parlement en gedurende 30 jaar burgemeester van Essen.
Levensloop
Suykerbuyk is de zoon van een Nederlandse vader en een Kempische moeder en groeide op in de grensgemeente Essen. Hij volgde de middelbare school aan het Klein Seminarie van Hoogstraten. Van 1952 tot 1957 studeerde hij rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en was er lid van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond.
In 1965 werd hij gemeenteraadslid en burgemeester (1965-1995) van Essen. In 1968 werd hij verkozen tot Belgisch volksvertegenwoordiger (1968-1988) en vervolgens tot senator (1988-1995). Suykerbuyk was daardoor ook lid van de Vlaamse Cultuurraad van december 1971 tot oktober 1980, aansluitend lid van de Vlaamse Raad tot mei 1995. Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement werd hij verkozen in de kieskring Antwerpen en bleef zetelen tot in 1999. In de Vlaamse Raad was hij geruime tijd derde ondervoorzitter van het Bureau en het Uitgebreid Bureau, van 1992 tot 1999 was hij voorzitter van het Advies- en Overlegcomité voor Brussel en Vlaams-Brabant, en van 1995 tot 1999 ondervoorzitter van de Commissie voor Staatshervorming, Algemene Zaken en Verzoekschriften[1]
De interesses van Suykerbuyk gingen vooral uit naar de Belgische staatshervorming, het lokale gemeenschapsleven, de positie van het Nederlands in de wereld, de samenwerking tussen Vlaanderen en Nederland en de plaats van de regio's in de Europese Unie. Hij werkte aan deze thema's in het kader van onder meer het Belgisch-Nederlands Grensoverleg, de Interparlementaire Commissie van de Nederlandse Taalunie, de Interparlementaire Beneluxraad, de Permanente Conferentie van Lokale Besturen (Raad van Europa) en het Europees Comité van de Regio's. Hij was ook voorzitter van het beheerscomité voor het grensoverschrijdende natuurgebied 'Grenspark De Zoom-Kalmthoutse Heide'. Hij behoorde ook tot de 'Raad der Wijzen' van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen.
In 2007 werd hij gelauwerd met de Orde van de Vlaamse Leeuw, die jaarlijks wordt toegekend door de gelijknamige vereniging.[2]
In het Vlaams Parlement
Zijn naam is verbonden aan het Decreet Suykerbuyk uit 1997-98 tot verzachting van de sociale gevolgen van de repressie,[3] door het verlenen van een subsidie aan bestaansonzekere slachtoffers van oorlog, repressie of epuratie. Het decreet werd door de Vlaamse Raad gestemd met een wisselmeerderheid (CVP, VU en Vlaams Blok), maar werd later door het Arbitragehof vernietigd.
Zijn laatste parlementsmandaat was in het eerste rechtstreeks verkozen Vlaams Parlement (1995-1999). Bij zijn afscheid kreeg hij de titel van ere-ondervoorzitter van de Vlaamse Raad. In 2006 werd hij vernoemd als zogezegde medestander van de Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring in de fictieve RTBF-uitzending over de onafhankelijkheid van Vlaanderen.
Zijn dochter Mia is gehuwd met CD&V-politicus Ludwig Caluwé. Zijn zoon Jan Suykerbuyk werd in 2006 gemeenteraadslid en in 2008 voorzitter van het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van Essen.
Literatuur
- Joris DEDEURWAERDER, Herman Suyckerbuyk, in: Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998, blz. 2926.
- Johan DE DONDER (red), Herman Suykerbuyk, Ogen op de rug, uitgegeven ter gelegenheid van 30 jaar politieke carrière van Herman Suykerbuyk, met bijdragen door o.a. Luc Van den Brande, Leo Tindemans, Andries Kinsbergen en Herman Suykerbuyk, Uitgeverij Pelckmans, Kapellen, 1998.
| Bronnen, noten en/of referenties |