Janny van Wering
Jantje (Janny) van Wering (Oude Pekela, 30 juli 1909 - Amsterdam, 1 maart 2005) was een Nederlands klaveciniste.
Janny van Wering werd geboren in Oude Pekela als dochter van huisarts en latere burgemeester Roelof van Wering en Janna Krul. Ze maakte het gymnasium niet af om op 17-jarige leeftijd piano en later ook klavecimbel te gaan studeren aan het Conservatorium van Amsterdam in Amsterdam. Ze studeerde af in piano in 1931 en in klavecimbel in 1933. In dat jaar won ze de Röntgenprijs, waardoor ze klavecimbellessen bij Pauline Aubert in Parijs kon nemen. Wanda Landowska wilde haar eveneens als leerling hebben, maar Van Wering ging hier niet op in. Als een van de eersten was Van Wering een voorvechtster voor het klavecimbel in een tijd dat er nog nauwelijks aandacht was voor de historische uitvoeringspraktijk. Ze werd vooral bekend met haar interpretatie van de Goldbergvariaties van Bach. Ze speelde met onder anderen Johan Feltkamp, Frans Brüggen en Anner Bijlsma. Naast barokmuziek speelde ze ook muziek van hedendaagse componisten, zoals Frank Martin en Francis Poulenc. Ze speelde de wereldpremières van muziek van onder anderen Marius Flothuis. Ze speelde verder in het Concertgebouworkest, het Radio Kamerorkest en het Nederlands Kamerorkest. Ze maakte ook deel uit van kleinere ensembles, zoals het trio Feltkamp/Lentz/Van Wering, het Telemann Trio met Frans Brüggen en Jaap Schröder en na het overlijden van Hans Schouwman van het ensemble Sonata da Camera. Vanaf 1945 had ze een contract bij de Nederlandse Radio Unie. Van Wering was docente aan het Koninklijk Conservatorium (Den Haag) in Den Haag en het Rotterdams Conservatorium. In 1974 beëindigde ze haar muzikale carrière. Van Wering was trots op het feit dat ze vijf opvolgers kreeg. Ze was getrouwd met Petrus Antonius van den Braken uit Eindhoven. Ze ontving een Koninklijke onderscheiding en werd onderscheiden met de zilveren eremedaille van de stad Amsterdam.
Bronnen
• Mondelinge mededelingen Janny van Wering