Kasjmir-edelhert

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kasjmir-edelhert
Kasjmir-edelherten in het nationaal park Dachigam in de westelijke Himalaya in Kashmir.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Artiodactyla (Evenhoevigen)
Familie:Cervidae (Hertachtigen)
Geslacht:Cervus
Soort
Cervus hanglu
Wagner, 1844
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Kasjmir-edelhert op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Het Kasjmir-edelhert (Cervus hanglu) is een soort in de familie van de hertachtigen (Cervidae).

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het Kasjmir-edelhert bereikt een kop-romplengte van 210 tot 230 cm en een schouderhoogte van 120 tot 130 cm. De vacht is bruin tot asbruin, lichter op de flanken en ledematen. In de zomer is de vacht lichter en roder. De kop is lang met een smalle snuit, lippen, oren en kin zijn witachtig. Het gewei heeft oogtak, ijstak, middeltak en kruin, bij het volwassen dier vijf of meer enden per stang. De nek is lang en borstelig behaard bij de mannetjes. De staart is relatief kort en lichter aan de onderkant. De spiegel is omlijst in wit en donker.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Het Kasjmir-edelhert komt voor in Kasjmir en het noorden van Chamba, en de grootste populatie leeft in het nationaal park Dachigam, dat zich in het noordelijke Indiase unieterritorium van Jammu en Kasjmir bevinut.

Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 verschenen de resutaten van nieuw onderzoek naar de evolutie van het geslacht Cervus, waarin voor het eerst ook het Kasjmir-edelhert (Cervus elaphus hanglu) was meegenomen. De groep van drie taxa die uit het Tarimbekken stammen (C. hanglu, C. bactrianus en C. yarkandensis) kwam daaruit als nauw aan elkaar verwant naar voren. Op basis hiervan werd voorgesteld om het Kasjmir-edelhert de soortstatus te geven, met het Afghaans edelhert (C. hanglu bactrianus) en het Jarkandhert (C. hanglu yarkandensis) als ondersoorten.[1] Deze opvatting werd nog eens bevestigd in 2018.[2]

Zie de categorie Cervus hanglu van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.