Kim Putters
| Kim Putters | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Kim Putters | |||
| Geboren | 22 september 1973 | |||
| Partij | PvdA | |||
| Titulatuur | Prof. dr. | |||
| Functies | ||||
| 2002-2012 | Lid gemeenteraad Hardinxveld-Giessendam | |||
| 2003-2013 | Lid Eerste Kamer | |||
| Website | ||||
| ||||
Kim Putters (Hardinxveld-Giessendam, 22 september 1973) is een Nederlands bestuurskundige, voormalig politicus[1] en bestuurder. Hij is hoogleraar Beleid en Sturing van de Zorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Voor de Partij van de Arbeid was hij van 2003 tot 15 juni 2013 lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. Sinds die laatstgenoemde datum is Putters directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau.
Loopbaan
Putters, een kind uit een familie van schippers, volgde na zijn atheneum aan de Openbare Scholengemeenschap ‘Willem de Zwijger’ te Papendrecht een studie bestuurskunde richting organisatie en management bij de overheid aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij promoveerde op 20 december 2001 op het gebied van sociale wetenschappen en bestuurskunde.
Van 2000 tot 2003 werkte hij als universitair docent aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, vervolgens tot 2006 als universitair docent aan de Tilburgse School voor Politiek en Bestuur, waar hij onder meer les gaf op het terrein van publieke beleidsvorming, toezicht resultaat en verantwoording, en onderzoeksvaardigheden. Van 2007 tot 2008 was hij universitair hoofddocent beleid en bestuur van de zorg bij het Instituut Beleid en Management Gezondheidszorg van de Erasmus Universiteit Rotterdam, vanaf december 2008 was hij aan die universiteit bijzonder hoogleraar Management van instellingen in de gezondheidszorg. Sinds 1 juni 2013 bekleedt hij daar als bijzonder hoogleraar de leerstoel Beleid en Sturing van de Zorg in de Veranderende Verzorgingsstaat.
Vanaf 2002 was Putters lid van de gemeenteraad van Hardinxveld-Giessendam. Vanaf 2006 was hij voorzitter van de PvdA-fractie in deze raad. Bij de Eerste Kamerverkiezingen 2003 werd hij gekozen in de senaat. Hij hield zich in de Kamer bezig met wetenschapsbeleid en hoger onderwijs, volkshuisvesting en ruimtelijke ordening en volksgezondheid, welzijn en sport. Putters was kandidaat om lijsttrekker van zijn partij te worden bij de Eerste Kamerverkiezingen 2011.[2] Hij verloor de ledenraadpleging hierover echter van fractiegenoot Marleen Barth. Hij was van 5 juli 2011 tot zijn afscheid eerste ondervoorzitter van de Kamer.
In maart 2013 werd Putters door de ministerraad voorgedragen als directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Hij werd hiermee de opvolger van Paul Schnabel. Putters nam op 11 juni 2013 afscheid van de Eerste Kamer en werd daarbij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.[3] Enkele dagen later startte hij bij het Sociaal en Cultureel Planbureau.
De Volkskrant riep hem in 2019 uit tot invloedrijkste Nederlander.[4]
Trivia
- Behalve bij politiek is Putters ook betrokken bij de scoutingbeweging. Na het jeugdlidmaatschap van de groep in zijn woonplaats werd hij achtereenvolgens speltakleider, bestuurslid en voorzitter op groeps- en regioniveau. Sinds 9 december 2006 is Kim Putters algemeen bestuurslid in het landelijk bestuur van Scouting Nederland.
- Putters is homoseksueel. In de aanloop van de Eerste Kamerverkiezingen schreef hij zelf in 2011: "Bij de komende Eerste Kamerverkiezingen ben ik de hoogste man op de (concept) lijst. De PvdA heeft dus een roze kandidaat op nummer 2 gezet! En een roze geluid is de komende tijd juist in de Eerste Kamer belangrijk. Tolerantie en fatsoen staan in ons land namelijk onder druk. De Senaat heeft de dure plicht om die principes overeind te houden, en ook om de rechten van LHTB’s in onze rechtstaat te beschermen. Ik zal me daar met de PvdA-fractie voluit voor blijven inzetten en de strijd tegen geweld en homohaat aanvoeren. Tolerantie, gelijke behandeling en een eerlijke kans op werk, zorg en onderwijs zijn voor mij een enorme drijfveer om politiek actief te zijn. Ik zal daarom ook het roze geluid vanuit het groene Kamerbankje laten horen en manhaftig “nee” zeggen op het moment dat dit nodig is."[bron?]
Bronnen, noten en/of referenties
|