Naar inhoud springen

Langneuspotoroe

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Langneuspotoroe
IUCN-status: Gevoelig[1] (2014)
Langneuspotoroe
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Diprotodontia (Klimbuideldieren)
Familie:Potoroidae (Kangoeroeratten)
Geslacht:Potorous (Potoroes)
Soort
Potorous tridactylus
(Kerr, 1792)
Verspreidingsgebied van de langneuspotoroe
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Langneuspotoroe op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

De langneuspotoroe (Potorous tridactylus) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroeratten (Potoroidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Robert Kerr in 1792.[2][3]

Illustratie in Gould's Mammals of Australia (1863)

De bovenkant van het lichaam is bruingrijs, de onderkant lichtgrijs. De korte, donkere, nauwelijks behaarde staart loopt taps toe. De oren zijn klein en donker. De kop-romplengte bedraagt 340 tot 400 mm, de staartlengte 180 tot 250 mm, de achtervoetlengte 70 tot 82 mm en het gewicht 660 tot 1600 g.

Deze solitaire soort is grotendeels 's nachts actief, leeft op de grond en eet van alles, van schimmels tot fruit, groene planten en geleedpotigen.

Voortplanting

[bewerken | brontekst bewerken]

Vrouwtjes kunnen per jaar tot twee jongen krijgen, die het hele jaar door geboren worden.

Deze soort komt voor in Zuidoost-Australië van Zuidoost-Queensland tot West-Victoria, op Tasmanië en op de eilanden Kingeiland, Flinderseiland en French Island. Op Tasmanië komt hij algemeen voor, maar op het vasteland is hij zeldzaam.

De langneuspotoroe heeft de volgende ondersoorten:[4][5]