Laurent Angenot
| Laurent Angenot | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Laurent Mathieu Joseph Angenot | |||
| Geboren | 31 juli 1873 | |||
| Overleden | 30 november 1949 | |||
| Geboorteland | .svg){kind=small} België
| |||
| Beroep(en) | violist | |||
| ||||
Laurent Mathieu Joseph Angenot (Verviers, 31 juli 1873 – Den Haag, 30 november 1949) was een Belgisch violist.
Hij werd geboren binnen het gezin van Hubert Joseph Angenot en Marie Catherine Melanie Charlier. Hijzelf was getrouwd met de in Spa geboren Jeanne Amelie Body. Laurent Hubert Joseph Angenot, hoogleraar planologie, was hun zoon. In 1939 werd Laurent Angenot benoemd tot officier in de Kroonorde van België. Het echtpaar overleed in november 1949 (zij circa 11 november) en werd begraven te Spa.
Hij kreeg zijn muzikale opleiding van zijn vader, van violist Louis Kéfer, hoofd van de muziekschool in Verviers en van Eugène Ysaÿe te Brussel. Hij was violist in orkesten te Parijs (d’Harcourt), Spa (Kurorkest), In 1891 maakte hij samen met zijn leraar Kéfer onderdeel uit van het Quatuor Verviers. In 1896 werd hij benoemd tot Professeur de l’Academie de musique in Barcelona. In 1897 werd hij door een jury onder leiding van Henri Viotta benoemd tot soloviolist van het orkest van de Fransche Opera in Den Haag en nam tevens plaats in de Haagsche Kamermuziek Vereeniging. Voorts zat hij diverse malen in examencommissies dan wel concours-juries. Op 28 december 1905 gaf hij samen met Max Reger een door hemzelf geïnitieerd concert ter uitvoering van Regers werken in Diligentia. Hij was enige tijd soloviolist en tweede concertmeester van het Residentieorkest (1906-1910), in een tijd waarin hij ook les gaf aan het conservatorium in Den Haag (1909-1938). Hij was daar collega van Henri Heytze en leraar van onder meer Francis Koene en Frans van de Wiel. Hij werd aan het conservatorium opgevolgd door Joachim Röntgen. Naast bovenstaande gaf hij soloconcerten in West-Europa, met name in Spanje, Nederland, België en Duitsland.
Van zijn hand verscheen een aantal werken:
- opus 9: Sonate pour violon et piano (1924), opgedragen aan zijn vrouw
- opus 10: Mélancolie (1926), een werkje voor viool of cello met pianobegeleiding.
- opus 11: Comme autrefois (1944), opgedragen aan Frans van der Wiel
- opus 19: Page intime pour quatuor a cordes (1944)
- Melodie pour violoncello avec accompagnement d’orchestre ou piano (1899)
- Melodie voor cello (1927)
- Strijkkwartet (1932)
Neef Alphonse Angenot (Verviers, circa 1902 – aldaar 2 september 1929) was eveneens Belgisch violist. Hij was oprichter en leider van het Quatuor Argenot, dat in de jaren twintig furore maakte tot in de Verenigde Staten. Hij stierf echter voordat hij zich verder kon ontplooien.
Bronnen, noten en/of referenties
|