Le Juge Fayard dit Le Shériff

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Le Juge Fayard dit Le Shériff
Regie Yves Boisset geassisteerd door Sébastien Grall
Producent Lise Fayolle
Scenario Yves Boisset
Claude Veillot
Hoofdrollen Patrick Dewaere
Aurore Clément
Philippe Léotard
Michel Auclair
Muziek Philippe Sarde
Montage Albert Jurgenson en Laurence Leininger
Cinematografie Jacques Loiseleux
Première 1977
Genre drama
Speelduur 112 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Opnamelocaties Saint-Étienne en Aix-en-Provence
Aantal bezoekers 1 758 456 (Frankrijk)
Gewonnen prijzen Prix Louis-Delluc (1976)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Le Juge Fayard dit Le Shériff is een Franse film van Yves Boisset die werd uitgebracht in 1977.

Deze politiek geëngageerde politiefilm werd geïnspireerd door de moord op rechter François Renaud in 1975. Hij was de eerste Franse magistraat die om het leven gebracht werd sinds de bezetting.

Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Fayard, een jonge krachtdadige en integere rechter, voert een onderzoek uit naar een gevoelig liggende zaak: bij een gewelddadig uitgevoerde gewapende overval zouden hooggeplaatste personen betrokken zijn.

Fayard wordt in het provinciestadje waar hij werkt de shérif genoemd omwille van zijn integriteit en zijn nogal onorthodoxe onderzoeksmethodes. Op een dag wordt hij belast met het onderzoek naar een duistere gewapende overval. Een van de gangsters wordt formeel herkend door een slachtoffer. Maar hij kan een waterdicht alibi voorleggen. Fayard voert een doorgedreven onderzoek en vermoedt dat de verdachte door een vals getuigenis beschermd wordt. Hij leidt eruit af dat hooggeplaatste personen te maken kunnen hebben met deze zaak. Ondanks de druk die op hem uitgeoefend wordt is Fayard vastbesloten om zijn onderzoek voort te zetten.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]