Louise Field

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Louise Field
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Australië Australische
Geboortedatum 25 februari 1967
Profdebuut 1983
Met pensioen 1995
Totaal prijzengeld 393.224 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 183–210
Titels 0 WTA, 4 ITF
Hoogste positie 96e (28 augustus 1989)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1987–1989, 1992)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1986, 1988)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1989)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1987, 1989)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 168–171
Titels 2 WTA, 6 ITF
Hoogste positie 48e (22 oktober 1990)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1987, 1990)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1988, 1992)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1987, 1990)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1988, 1989, 1993)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 14–17
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1988)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1990)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1986–1988, 1990)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1987)
Laatst bijgewerkt op: 3 november 2020
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1984 248 211
1985 106 116
1986 157 96
1987 113 104
1988 183 83
1989 100 110
1990 127 48
1991 195 92
1992 161 92
1993 173 139
1994 201 260

Louise Field (25 februari 1967) is een voormalig tennisspeelster uit Australië. Field was actief in het inter­na­tio­nale tennis van oktober 1983 tot en met januari 1995.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Junioren[bewerken | brontekst bewerken]

In 1984 won Field het meisjesdubbelspel op het Australian Open, samen met Larisa Savtsjenko uit de Sovjet-Unie. Op het Australian Open 1985 bereikte zij de finale in het meisjes­enkelspel – deze verloor zij van landgenote Jenny Byrne.

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Field stond in 1982 voor het eerst in een ITF-finale, op het toernooi van Bulleen (Australië) – zij verloor van landgenote Elizabeth Minter.[1] In 1985 veroverde Field haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Adelaide (Australië), door de Nieuw-Zeelandse Belinda Cordwell te verslaan. In totaal won zij vier ITF-titels, de laatste in 1991 in Port Pirie (Australië) waar zij revanche nam op Jenny Byrne.

In november 1984 speelde Field, op het Australian Open, voor het eerst op een grandslamtoernooi, nog vóór zij deelnam aan het WTA-circuit. Haar eerste WTA-deelname volgde een jaar later op het WTA-toernooi van Brisbane – zij bereikte er de tweede ronde. Zij stond de maand erna, in december 1985, voor het eerst, en voor het laatst, in een WTA-finale, op het toernooi van Auckland – zij verloor van de Britse Anne Hobbs.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op Wimbledon 1989. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 96e plaats, die zij bereikte in augustus 1989.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Field behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1983 op het toernooi van Brisbane, samen met landgenote Michelle Turk. Zij stond in 1984 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Freehold (VS), weer samen met Michelle Turk – zij verloren van het Amerikaanse duo Linda Gates en Linda Howell. In 1985 veroverde Field haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Tasmanië (Australië), samen met landgenote Janine Thompson, door het Australische duo Colleen Carney en Michelle Turk te verslaan. In totaal won zij zes ITF-titels, de laatste in 1987 in Adelaide (Australië).

Field stond in 1988 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Parijs, samen met Française Nathalie Herreman – zij verloren van het Franse koppel Alexia Dechaume en Emmanuelle Derly. In 1990 veroverde Field haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Genève, samen met de Zuid-Afrikaanse Dianne Van Rensburg, door het Amerikaanse koppel Elise Burgin en Betsy Nagelsen te verslaan. In totaal won zij twee WTA-titels, de andere later in 1990 in Bayonne, samen met Française Catherine Tanvier.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het (vijfmaal) bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 48e plaats, die zij bereikte in oktober 1990.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline bereikte Field de kwartfinale op het Australian Open 1988, samen met landgenoot Brad Drewett, en de halve finale op Roland Garros 1990, met landgenoot Simon Youl aan haar zijde.

Senioren[bewerken | brontekst bewerken]

Ook op vijftigjarige leeftijd speelt Field nog competitief tennis. In 2017 won zij het door de ITF georganiseerde Victorian Seniors Claycourt Championship (een ieder-tegen-ieder toernooi) door alle drie haar concurrentes te verslaan, waarbij zij slechts één game hoefde in te leveren (tegen Leanne More).[2] Begin 2020 versloeg zij op een clubkampioenschap (Royal South Yarra Lawn Tennis Club in Toorak, Victoria) de twintigjarige[3] Erica Layton in een 4½ uur durende marathonpartij.[4]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1985-12-15 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Anne Hobbs 3-6, 1-6 [5][6]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1990-05-27 Vlag van Zwitserland WTA Genève gravel Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Dianne Van Rensburg Vlag van Verenigde Staten Elise Burgin
Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen
5-7, 7-6, 7-5 [7]
2. 1990-09-30 Vlag van Frankrijk WTA Bayonne tapijt (i) Vlag van Frankrijk Catherine Tanvier Vlag van Australië Jo-Anne Faull
Vlag van Australië Rachel McQuillan
7-6, 6-7, 7-6 [8]
verloren finales
1. 1988-09-25 Vlag van Frankrijk WTA Parijs gravel Vlag van Frankrijk Nathalie Herreman Vlag van Frankrijk Alexia Dechaume
Vlag van Frankrijk Emmanuelle Derly
0-6, 2-6 [9]

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1985-03-17 Vlag van Australië Adelaide $10.000 hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Belinda Cordwell 6-3, 6-1
2. 1987-03-29 Vlag van Australië Melbourne $10.000 hardcourt Vlag van Zweden Helena Dahlström 6-3, 6-3
3. 1988-12-04 Vlag van Australië Melbourne $10.000 hardcourt Vlag van Australië Louise Stacey 4-6, 6-2, 6-1
4. 1991-11-10 Vlag van Australië Port Pirie $25.000 hardcourt Vlag van Australië Jenny Byrne 6-4, 6-4

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 1985-03-04 Vlag van Australië Tasmanië $10.000 hardcourt Vlag van Australië Janine Thompson Vlag van Australië Colleen Carney
Vlag van Australië Michelle Turk
6-1, 4-6, 6-4
2. 1985-03-10 Vlag van Australië Melbourne $10.000 hardcourt Vlag van Australië Janine Thompson Vlag van Australië Karen Deed
Vlag van Australië Wendy Frazer
6-7, 6-0, 6-1
3. 1985-09-22 Vlag van Verenigde Staten Boston $10.000 hardcourt Vlag van Australië Lisa O'Neill Vlag van Australië Colleen Carney
Vlag van Australië Michelle Turk
6-4, 6-1
4. 1985-11-08 Vlag van Australië Gold Coast $25.000 gras Vlag van Australië Michelle Turk Vlag van Australië Chris O'Neil
Vlag van Australië Pam Whytcross
6-0, 7-5
5. 1987-03-29 Vlag van Australië Melbourne $10.000 hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Belinda Cordwell Vlag van Australië Colleen Carney
Vlag van Zweden Anna-Karin Olsson
6-2, 3-6, 6-3
6. 1987-04-05 Vlag van Australië Adelaide $25.000 hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Belinda Cordwell Vlag van Australië Colleen Carney
Vlag van Australië Alison Scott
6-1, 1-6, 6-4

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R g.t. 2R 2R 2R 1R 1R 2R 1R 4-9
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 2R 1R 1R 2-5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R 3R 1R 1R 2R 2R 6-7
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 0-2

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R g.t. 2R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 2-9
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 2R 1R 1R 1R 2R 1R 2-8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 2R 3R 1R 2R 1R 1R 6-8
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R 3R 1R 1R 3R 6-6

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. KF 1R 2-2
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R 1R 2R HF 1R 1R 7-7
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R 2R 1R 2R 1R 1R 4-7
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1-1

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]