Marente de Moor

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Valedas (overleg | bijdragen) op 23 apr 2020 om 18:24.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Marente de Moor
Marente de Moor, 10 oktober 2010
Algemene informatie
Geboren 1972
Geboorteplaats Den Haag
Land Nederland
Beroep Auteur
Dbnl-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Marente de Moor (Den Haag, 1972) is een Nederlandse schrijfster en columniste. Ze won de AKO Literatuurprijs (2011) en de Literatuurprijs van de Europese Unie (2014) voor haar roman De Nederlandse maagd (2010). Zij had enkele jaren een vaste column in Vrij Nederland. Haar werk is in tien talen vertaald.

Haar moeder is schrijfster Margriet de Moor, haar vader beeldend kunstenaar Heppe de Moor, en haar 3 jaar oudere zus beeldend kunstenaar Lara de Moor.

De Moor groeide op in Bussum en had in haar jeugd al een fascinatie voor Rusland. Op haar achttiende bezocht ze een communistisch jeugdkamp in de Sovjet-Unie. De Moor studeerde Slavische taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Tussen 1991 en 2001 woonde ze acht jaar in Rusland waar ze aan de theaterschool studeerde en als verslaggever werkte voor een misdaadprogramma op de Peterburgse televisie. Ze schreef columns voor De Groene Amsterdammer die in 1999 gebundeld werden uitgegeven als Peterburgse vertellingen.[1] Bij terugkeer in Nederland werkte ze als redacteur voor Elsevier en HP/De Tijd.

In 2007 verscheen haar debuutroman De overtreder die in 2010 in door Suhrkamp Verlag werd uitgegeven als Amsterdam und zurück. Haar tweede roman, het in 2010 verschenen De Nederlandse maagd (Die Niederländische Jungfrau, 2011) werd in 2011 bekroond met de AKO Literatuurprijs en in 2014 met de Literatuurprijs van de Europese Unie. Haar derde roman, Roundhay, tuinscène kwam in 2014 op de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Haar verhalenbundel Gezellige verhalen werd bekroond met de J.M.A. Biesheuvelprijs. Haar roman Foon werd in 2019 bekroond met de Jan Wolkers Prijs en de F. Bordewijk-prijs.[2]

Bibliografie

  • Peterburgse vertellingen (columns, 1999)
  • De overtreder (roman, 2007); vertaald als Amsterdam und zurück (2010)
  • De Nederlandse maagd (roman, 2010); vertaald als Die Niederländische Jungfrau (2011)
  • Roundhay, tuinscène (roman, 2013)
  • Gezellige verhalen (verhalen, 2015)
  • Foon (roman, 2018)