Martellotoren
Een martellotoren (Engels: Martello tower) is een type verdedigingsfort, dat in de negentiende eeuw op veel plaatsen in het Britse Rijk gebouwd is. Deze vrij simpele bouwwerken zijn nog te vinden langs de Britse kust.
Bouw en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De torens waren tot twaalf meter hoog en hadden muren van zo'n 2,5 meter dik. De toegangsdeur was op ongeveer drie meter boven het maaiveld, zodat een ladder gebruikt werd om binnen te komen. Er waren schietsleuven in de muur gemaakt, zodat neerwaarts vuur op aanvallers mogelijk was.
Het platte dak had een hoge borstwering en in het midden een verhoogd platform met een draaipunt voor een kanon, dat een cirkel van 360° kon maken. Sommige torens kregen ook andere wapens, die echter niet volledig konden ronddraaien. De muren hadden smalle spleten voor defensief vuur.
Het interieur van een klassieke Britse martellotoren bestond uit twee verdiepingen. Soms had het bouwwerk ook een kelder. De begane grond diende als opslagruimte voor munitie, water en voedsel. De bemanning van 24 mannen en één officier woonde in een kazemat op de eerste verdieping. Deze verdieping was verdeeld in verschillende kamers met open haarden in de muren voor koken en verwarming. De officier en de soldaten leefden in aparte kamers van bijna gelijke grootte.
Torens bij Dublin[bewerken | brontekst bewerken]
Voor literatuurliefhebbers is Martello tower vooral de aanduiding voor de toren waar James Joyce enige tijd heeft gewoond, en waar ook een van zijn personages, Stephen Dedalus, woonachtig is. De toren van Joyce staat in Sandycove iets ten zuiden van Dublin en is tegenwoordig een museum.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- Hackness Martello Tower and Battery
- Kasteel van Sandgate
- Lijst van martellotorens op Menorca
- Martello Tower (Barbuda)
- Modeltoren (type 1811) voor een vergelijkbare Franse versie
