Meinhard III van Tirol

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Meinhard III van Tirol
1344-1363
Meinhard III van Tirol
Graaf van Tirol
Samen met Margaretha (1361-1363)
Periode 1361-1363
Voorganger Margaretha en Lodewijk V
Opvolger Rudolf IV
Hertog van Opper-Beieren
Periode 1361-1363
Voorganger Lodewijk V
Opvolger Stefanus II
Vader Lodewijk V van Beieren
Moeder Margaretha van Tirol

Meinhard III van Tirol (Landshut, 9 februari 1344Tirol, 13 januari 1363) was van 1361 tot aan zijn dood graaf van Tirol en hertog van Opper-Beieren. Hij behoorde tot het huis Wittelsbach.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Meinhard III was de zoon van hertog Lodewijk V van Beieren en gravin Margaretha van Tirol. Zijn vader was de zoon van keizer Lodewijk de Beier en Lodewijk V kreeg in 1323 van zijn vader het markgraafschap Brandenburg toegewezen. Toen Lodewijk V en Margaretha in 1342 huwden, was Elisabeth nog niet officieel gescheiden van haar eerste echtgenoot Jan Hendrik van Luxemburg. Dit leverde hen niet alleen de vijandigheid van het huis Luxemburg op, maar ook een excommunicatie van paus Clemens VI. Hierdoor kon Lodewijk V na het overlijden van zijn vader in 1347 geen keizer van het Heilige Roomse Rijk worden, waarna Karel IV uit het huis Luxemburg werd verkozen tot nieuwe keizer.

In het kader van de toenadering tussen het huis Wittelsbach en het huis Habsburg, werd Meinhard opgevoed aan het hof van de Habsburgers in Wenen. Van zodra hij officieel volwassen was verklaard, huwde hij op 4 september 1359 in Passau met Margaretha van Oostenrijk (1346-1366). Margaretha was de dochter van hertog Albrecht II van Oostenrijk, de bondgenoot van Meinhards vader, en ter gelegenheid van het huwelijk werden zijn ouders van hun excommunicatie ontheven. Na de plotse dood van zijn vader in 1361 volgde Meinhard III hem op als hertog van Opper-Beieren en als medegraaf van Tirol, een functie waarin hij sterk beïnvloed werd door de Beierse adel. Meinhard moest ook aanvallen afweren van zijn oom, hertog Stefanus II van Beieren, en zijn neven die keurvorst van de Palts waren. Hij vluchtte naar het hof van de prins-bisschop van Eichstätt, werd in München tijdelijk gearresteerd en trok zich uiteindelijk terug in de Tiroolse landerijen.

In 1363 stierf Meinhard op 18-jarige leeftijd in het kasteel van Tirol. Zijn vroege dood zorgde ervoor dat graaf Meinhard VI van Gorizia en het huis Wittelsbach het graafschap Tirol claimden, waarna zijn moeder Tirol aan hertog Rudolf IV van Oostenrijk schonk. Om deze reden viel zijn oom Stefanus II, die hem opvolgde als hertog van Opper-Beieren, Tirol binnen. Uiteindelijk liet hij in 1369 zijn claims op Tirol vallen in ruil voor een hoge geldcompensatie. De vereniging van Tirol en Oostenrijk werd hiermee een feit.

Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]

Voorouders van Meinhard III van Tirol (1344-1363)
Overgrootouders Lodewijk II van Beieren
(1229–1294)
∞ 1273
Mathilde van Habsburg
1253-1304)
Bolko I van Schweidnitz
(1253-1301)

Beatrix van Brandenburg
(1270-1316)
Meinhard II van Tirol
(1238-1295)
∞ 1
Elisabeth van Beieren
(1227-1273)
Wenceslaus II van Bohemen
(1271-1305)

Judith van Habsburg
(1271-1297)
Grootouders Keizer Lodewijk de Beier (1282-1347)

Beatrix van Silezië (1292-1322)
Hendrik van Karinthië (1265-1335)

Anna van Bohemen (1290-1313)
Ouders Lodewijk V van Beieren (1315-1361)

Margaretha van Tirol (1318-1369)