Melpomene (planetoïde)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(18) Melpomene
Melpomene
Symbool Symbool
Type Planetoïde
S-type
Datum ontdekking 24 juni 1852Bewerken op Wikidata
Fysische gegevens
Diameter 170x155x129 km;[1]
140,6 km[2]
Massa 3,0 × 1018 kg;[1]
Rotatietijd 11,57 uur[2]
Albedo (geometrisch) 0,223[2]%
Baangegevens
Perihelium 1,795 AU
Aphelium 2,797 AU
Halve lange as (a) 2,296 AU
Excentriciteit (e) 0,218
Lengte klimmende knoop (Ω) 150,547°
Argument van het periapsis (ω) 227,975°
Middelbare anomalie (M) 205,245
Periode (P) 1270,552 dagen
(3,48 a)
Dagelijkse beweging (n) 19,42 km/s
Inclinatie (i) 10,126°
Waarnemingsgegevens
Schijnbare helderheid +7,5 tot +12,0 mag
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

(18) Melpomene is een planetoïde in de belangrijkste planetoïdengordel van het zonnestelsel, tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Melpomene heeft een diameter van gemiddeld ongeveer 140 km en draait in 3,48 jaar om de zon, in een sterk ellipsvormige baan. Vanaf de aarde gezien kan de planetoïde de magnitude +7,5 bereiken tijdens gunstige opposities.

Ontdekking en naam[bewerken | brontekst bewerken]

Melpomene werd op 24 juni 1852 ontdekt door de Engelse sterrenkundige John Russell Hind. Hind had eerder de planetoïden (7) Iris, (8) Flora, (12) Victoria en (14) Irene ontdekt en zou nog vijf andere planetoïden ontdekken, waarvan drie in hetzelfde jaar ((19) Fortuna, (22) Kalliope en (23) Thalia).

Melpomene is genoemd naar Melpomene, in de Griekse mythologie de muze van de tragedie.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Melpomene is een S-type planetoïde, wat betekent dat ze een helder oppervlak heeft en voornamelijk uit silicaten en nikkelijzer bestaat. Tijdens een sterbedekking in 1978 stelde men vast dat de planetoïde een maantje moest hebben van ongeveer 37 km groot, maar tijdens latere waarnemingen door de Hubble Space Telescope konden geen manen worden gevonden.[3]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]