Naaktfeest

Een naaktfeest is een feest waarbij de deelnemers naakt zijn. De evenementen worden vaak geassocieerd met universiteitscampussen en met studenten in het algemeen. Ze kregen bekendheid nadat er naaktfeesten waren georganiseerd op de universiteiten van Brown en Yale.^[1] Terwijl de wortels van naaktfeesten voortkomen uit het naturisme en exhibitionisme, lijken de moderne naaktfeesten wortels te hebben aan Brown University in de jaren tachtig. Bezoekers van deze feestjes melden vaak dat ze zich na een paar minuten niet meer ongemakkelijk voelen, net omdat iedereen zich heeft uitgekleed voordat ze het feest betraden en omdat ieders naaktheid wordt geaccepteerd, ongeacht het lichaamstype.^[2] Volgens rapporten zijn de meeste naakte universiteitsfeesten seksvrij.^[3] Bij Brown University bijvoorbeeld is naaktheid "meer een experiment in sociale interactie dan een seksuele ervaring".^[4]

De verspreiding van naaktfeesten heeft internationaal tot controverse geleid. Sommige studenten vinden het niet prettig dat hun school met dergelijke feesten wordt geassocieerd. Deze zorgen zijn besproken in verschillende literaire werken, zoals I Am Charlotte Simmons van Tom Wolfe en Chloe Does Yale van Natalie Krinsky.^[5] Religieuze groeperingen hebben geprobeerd naaktfeesten in sommige streken te verbieden.^[6] Een vaak geciteerde column uit Christianity Today met de titel "What to Say at a Naked Party" (of in het Nederlands: "Wat te zeggen op een naaktfeest") kaartte zorgen aan over seksueel geweld en objectieve moraliteit.^[7]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Lijst van kledingvrije evenementen

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Gershman, Jacob, "At Columbia, an Invitation to a Night of Nakedness", New York Sun, 22-11-2005. Gearchiveerd op 24 juli 2008. Geraadpleegd op 4-12-2020.
↑ (en) Abbruzzese, Kelsey, "Naked parties: an expose", The Bowdoin Orient College Paper, 1-12-2006. Gearchiveerd op 7-10-2008. Geraadpleegd op 4-12-2020. (dead link 10 February 2020)
↑ (en) Russell, Angela, "Naked College Parties", CBS3, CBS Broadcasting, Inc., 13-02-2007. Gearchiveerd op 22-08-2008. Geraadpleegd op 4-12-2020.
↑ (en) Aviv, Rachel, "Black Tie Optional", New York Times, 7-01-2007. Gearchiveerd op 21 november 2020. Geraadpleegd op 4-12-2020.
↑ (en) Elsworth, Catherine, "Naked parties... very odd, unnatural", Telegraph UK, Telegraph Media Group, 2-03-2006. Gearchiveerd op 18 september 2021. Geraadpleegd op 4-12-2020.
↑ (en) "Call to ban 'naked' party", BBC News, 1-10-2002. Gearchiveerd op 7 juli 2004. Geraadpleegd op 4-12-2020.
↑ Mathewes-Green, Frederica, "What to Say at a Naked Party", Christianity Today Magazine, Christianity Today International, 21 januari 2005. Gearchiveerd op 4 december 2008. Geraadpleegd op 5 september 2008.

[1] (en) Gershman, Jacob, "At Columbia, an Invitation to a Night of Nakedness", New York Sun, 22-11-2005. Gearchiveerd op 24 juli 2008. Geraadpleegd op 4-12-2020.

[2] (en) Abbruzzese, Kelsey, "Naked parties: an expose", The Bowdoin Orient College Paper, 1-12-2006. Gearchiveerd op 7-10-2008. Geraadpleegd op 4-12-2020. (dead link 10 February 2020)

[3] (en) Russell, Angela, "Naked College Parties", CBS3, CBS Broadcasting, Inc., 13-02-2007. Gearchiveerd op 22-08-2008. Geraadpleegd op 4-12-2020.

[nyt-070107-4] (en) Aviv, Rachel, "Black Tie Optional", New York Times, 7-01-2007. Gearchiveerd op 21 november 2020. Geraadpleegd op 4-12-2020.

[5] (en) Elsworth, Catherine, "Naked parties... very odd, unnatural", Telegraph UK, Telegraph Media Group, 2-03-2006. Gearchiveerd op 18 september 2021. Geraadpleegd op 4-12-2020.

[bbc-021001-6] (en) "Call to ban 'naked' party", BBC News, 1-10-2002. Gearchiveerd op 7 juli 2004. Geraadpleegd op 4-12-2020.

[7] Mathewes-Green, Frederica, "What to Say at a Naked Party", Christianity Today Magazine, Christianity Today International, 21 januari 2005. Gearchiveerd op 4 december 2008. Geraadpleegd op 5 september 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]