Nilgün Yerli

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Nilgun Yerli)
Nilgün Yerli
Nilgün Yerli
Algemene informatie
Geboren 11 november 1969[1]
Geboorteplaats Kırşehir
Beroep columnist, actrice
(en) IMDb-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Nilgün Yerli (Kırşehir, 11 november 1969) is een Nederlands schrijfster, actrice en cabaretière.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Yerli werd geboren in Turkije. Op haar tiende kwam ze naar Nederland; aanvankelijk woonde ze in Heerenveen in Friesland, later in Amsterdam. Na de middelbare school volgde ze de heao.

Ze had onder andere een column in Het Parool en trad vanaf 1992, samen met Inci Lulu Pamuk, vijf jaar op als duo met Turkish Delight en daarna als Turkse Troel samen met Mark Koudijs[2][3][4]. In 1998 maakte ze haar debuut met haar eerste solovoorstelling Wat zeg ik?. Op 5 december 2005 trad ze met haar show Bang Bang op in een uitverkocht Carré. Tussen 2006 en 2009 woonde Yerli in Turkije, deels uit onvrede met het reizende bestaan dat moeilijk te combineren is met het moederschap (ze heeft een zoon) en deels uit onvrede met de manier waarop de Nederlandse multiculturele samenleving zich op dat moment ontwikkelde. In 2008 had zij het programma Bij Yerli, waarin ze bekende Nederlanders in haar geboorteland Turkije ontving. In 2009 ging ze terug naar Nederland, waar ze weer theatershows gaf.

Boeken[bewerken | brontekst bewerken]

  • Turkse Troel: de columns (2000), (columns)
  • De garnalenpelster (2001), roman
  • Acht jaargetijden (2002), (columns)
  • Mezelf geworden, (2004) (columns)
  • Weg van Nederland (2005)
  • Wie ben ik? (2015)

Shows[bewerken | brontekst bewerken]

Turkish Delight[bewerken | brontekst bewerken]

  • Vooroordelen (1993)
  • Nog één keer vooroordelen (1994)
  • Nog steeds vooroordelen (1995)

Solo[bewerken | brontekst bewerken]

  • Wat zeg ik (2000)
  • Vreemde Vreemdgangers (2001)
  • Held op blote voeten (2003)
  • BangBang (2005)
  • De adem van Eva (2009)
  • Weer met Henk (2011)
  • Onbeperkt Genieten (2014)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]