Naar inhoud springen

Oostenrijkse parlementsverkiezingen 1953

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Oostenrijkse parlementsverkiezingen 1953
Datum 22 februari 1953
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Te verdelen zetels 165
Opkomst 95,83% (Gedaald1%)
Resultaat
Grootste partij Sozialistische Partei Österreichs (42,11%)[1]
Nieuwe Bondskanselier Julius Raab (ÖVP)
Vorige Bondskanselier Leopold Figl (1945-1953)
Oostenrijkse parlementsverkiezingen 1953
Opvolging verkiezingen
1949     1956
Portaal  Portaalicoon   Politiek

De derde verkiezingen van de Nationalrat, het parlement van Oostenrijk, vonden op 22 februari 1953 plaats.

De Geallieerde bezettingszones in Oostenrijk (1945-1955)

Het waren de laatste parlementsverkiezingen tijdens geallieerde bezetting van Oostenrijk.

Voornaamste partijen die deelnamen aan de verkiezingen
Partijnaam Afkorting Ideologische richting
Österreichische Volkspartei ÖVP christendemocratie, liberaal conservatisme
Sozialistische Partei Österreichs SPÖ sociaaldemocratie, democratisch socialisme
Kommunistische Partei Österreichs KPÖ marxisme-leninisme, communisme
Wahlpartei der Unabhängigen WdU liberaal conservatisme, nationaal liberalisme

De SPÖ kreeg voor het eerst sinds de Tweede Oostenrijkse Republiek meer stemmen dan de ÖVP. Toch bleef de ÖVP in de Nationale Raad de grootste partij, 74 tegen 73 voor de sociaaldemocraten.[2] De christendemocraten leverden 3 zetels ten opzichte van 1949, terwijl de sociaaldemocraten 6 zetels winst boekten.

Partijen Stemmen Percentage Zetels Verschil
  Sozialistische Partei Österreichs (SPÖ) 1.818.517 42,10% 73 Gestegen6
  Österreichische Volkspartei (ÖVP) 1.781.777 41,30% 74 Gedaald3
  Wahlpartei der Unabhängigen (WdU)a 472.866 10,90% 14 Gedaald2
  Wahlgemeinschaft Österreichische Volksopposition (WO)b 228.159 5,28% 4 Gedaald1
  Overige partijenc 17.369 0,40%
(opkomst 95,83%)
4.395.519 100% 165
a Lijstverbinding VdU/Aktion zur politischen Erneuerung
b Kommunistische Partei Österreichs en bondgenoten
c Überparteiliche Einigung der Mitte, Wahlgemeinschaft parteiloser Persönlichkeiten, Krscanska demokratska stranka, Christlichsoziale Partei und Parteifreie Persönlichkeiten, Wahlpartei Freie Demokraten, Bund der österreichischen Monarchisten, Österreichische National-Republikaner und Parteilose, Österreichische Patriotische Union

Coalitievorming

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Kabinet-Raab I voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Leopold Figl (ÖVP), bondskanselier sinds 1945 slaagde er na de verkiezingen niet in om een niet kabinet te vormen omdat hij werd tegengewerkt door de rechtervleugel van zijn partij.[3] Uiteindelijk slaagde Julius Raab, een partijgenoot van Figl, er op 2 april 1953 in om een nieuw kabinet - wederom een coalitie van ÖVP en SPÖ - te presenteren.

Zie de categorie 1953 Austrian general election van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.