Oudhollandse tegels

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Met oudhollandse tegels (ook wel: "witjes" of tegeltableaus) worden de witgeglazuurde wandtegels bedoeld van ca. 13 bij 13 cm, die in de 17e eeuw veelvuldig in de Nederlandse interieurs werden verwerkt. De tegels met (blauwe) decoratie werden gebruikt als plint langs vloeren, als lambriseringen in gangen en trappenhuizen, en als haardbekleding.

De oorsprong van deze tegels ligt in het Nabije Oosten. Rond 1600 ontstaan overal in Europa, ook in Nederland bloeiende industrieën, die tegels produceren met een eigen stijl. De decoraties hebben vaak een thema. De tegels en tableaus werden ook geëxporteerd, onder andere naar Lissabon, Algiers en Istanboel.

Delfts blauwe aardewerktegels werden niet alleen gemaakt in Delft maar ook in Makkum door Koninklijke Tichelaar en sinds 1972 in Harlingen door de Harlinger Aardewerk- en Tegelfabriek.

De Delftse glazenier Jan Schouten was verzamelaar van Hollandse tegels. In 1920 is zijn verzameling toegevoegd aan de collectie van het Museum Lambert van Meerten.

Fotogalerij van Hollandse tegels[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Decorated tiles in the Netherlands van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.