Naar inhoud springen

Peter Cushing

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Peter Cushing
Peter Cushing in Dracula, 1958
Peter Cushing in Dracula, 1958
Algemene informatie
Volledige naam Peter Wilton Cushing
Geboren 26 mei 1913
Overleden 11 augustus 1994
Land Engeland
Werk
Jaren actief 1939−1994
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Peter Wilton Cushing (Kenley, 26 mei 1913Canterbury (Engeland), 11 augustus 1994) was een Engelse acteur die vooral bekend is door zijn optreden in horrorfilms en zijn rol als Grand Moff Tarkin in de Star Wars saga.

Leven en werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Peter Cushing werd geboren in Engeland, waar hij acteerlessen nam en toneel speelde, maar hij besloot in 1939 om naar Hollywood te trekken. Hij maakte daar zijn filmdebuut met een kleine rol in de Hollywoodfilm The Man in the Iron Mask uit 1939. Later volgden nog enkele kleine films waarin hij onder meer werkte met de acteurs Stan Laurel en Oliver Hardy (A Chump at Oxford) en met regisseurs zoals George Stevens, Frank Lloyd en James Whale. In 1941 keerde hij terug naar Engeland.

Na de Tweede Wereldoorlog kwam zijn carrière pas echt op gang. Zijn doorbraak kwam er in 1948 in het door Laurence Olivier verfilmde Shakespearedrama Hamlet naast Olivier.

Horrorfilmacteur

[bewerken | brontekst bewerken]

Daar leerde hij ook zijn beste vriend, Christopher Lee, kennen met wie hij later nog veel ging samenwerken in horrorfilms (hoewel hij eigenlijk niet van horrorfilms hield). Op de Britse televisie werd hij al snel bekend, maar in de filmwereld werd hij pas een ster toen hij begon samen te werken met Hammer Film Productions. Daardoor kreeg hij rollen als Dr. Frankenstein, Dr. Abraham van Helsing en Sherlock Holmes. Cushing was dan ook bekend als een groot horrorfilmacteur, die in nog vele andere films speelde met onder andere Christopher Lee, en in een aantal Dr. Who-films (1965, 1966).

Latere carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

De rol die het bekendst is gebleven is wellicht die van Grand Moff Wilhuff Tarkin in de beroemde sciencefictionfilm Star Wars Episode IV: A New Hope (1977) van George Lucas.

De sciencefiction avonturenfilm Biggles (1986) was Cushings laatste film. Hij deed nog enkele televisieoptredens, schreef twee autobiografieën en een kinderboek en maakte werk van zijn hobby's schilderkunst en ornithologie. Hij verscheen voor het laatst op het scherm, samen met Christopher Lee, in de Hammer Film-documentaire Flesh and Blood: The Hammer Heritage of Horror (1994) die enkele weken voor zijn overlijden werd opgenomen.

Onderscheiding

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1989 werd hij benoemd tot ‘Officer of the British Empire’ als erkenning voor zijn bijdragen aan het theater zowel in Engeland als wereldwijd.

Cushing trouwde in 1943 met Violet Hélène beck en bleef met haar gehuwd tot aan haar overlijden in 1971.

Hij overleed in 1994 op 81-jarige leeftijd aan prostaatkanker.

  • De laarzen die hij had gekregen voor de rol van Grand Moff Tarkin in Star Wars waren veel te klein en waren pijnlijk om te dragen. Daarom vroeg hij aan George Lucas of hij sandalen mocht dragen. George Lucas stemde ermee in. In het merendeel van de scènes zijn de benen van Cushing dan ook niet te zien.
  • Peter Cushing: Peter Cushing: An Autobiography (autobiografie, 1986)
  • Peter Cushing: Past Forgetting: Memoirs of the Hammer Years (autobiografie, 1988)
  • Peter Cushing: The Bois Saga (kinderboek, 1994)