Peter Dicker

Peter Dicker (Arnhem, 21 september 1952) is een Nederlandse journalist, letterkundige, dichter en schrijver.

Biografie

Dicker werd geboren in Arnhem op 21 september 1952. In 1956 verhuisde hij met zijn ouders en broer naar Heemskerk, waar in 1957 zijn tweede broer werd geboren. Hij bleef wonen in Heemskerk, onderbroken door episodes in Corfu (1983), Amsterdam (1984), Curaçao (1990-1993) en Zutphen (1995).

Na het gymnasium α studeerde hij Nederlandse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam, afwisselend met reizen door Zuid-Europa en Klein-Azië en freelance werk in de journalistiek. Hij werkte een klein jaar op het eiland Corfu. Na zijn doctoraal examen (afstudeeronderwerp: Slauerhoff) werd hij verslaggever bij Dagblad Kennemerland en aansluitend eindredacteur, en chef kunstredactie van het Noordhollands Dagblad. Eind 1990 werd hij hoofdredacteur van de Amigoe, een Nederlandstalig dagblad op de Nederlandse Antillen.

Eind 1993 won hij met het epische gedicht Otzens happy hour de belangrijkste literaire prijs van de Antillen (Jaarprijs Corps Consulaire). Teruggekeerd in Nederland wijdde hij zich naast freelance werkzaamheden in de journalistiek aan het schrijverschap. Een publieksjury bezorgde zijn reisverhalenbundel De Wolvebron in 1995 een van de tien nominaties voor de Debutantenprijs (einduitslag: vierde plaats). Hij was Freek de Jonge behulpzaam bij de eindredactie van diens roman Opa’s wijsvinger en stelde voor hem de bloemlezing De rode draad samen (1995). Van 1996 tot 1997 schreef hij een tweewekelijkse column voor de Heemskerkse Courant.

In 1997 verscheen zijn vertaling uit het Nieuwgrieks van de roman K van Vassilis Vassilikos en een jaar later zijn historische roman Curaçao, mijn hart. Voorjaar 2000 zag de roman Ithaka het licht en in het najaar de documentaire-roman Soldaat in de woestijn. Die laatste werd onderwerp van een tv-documentaire van de NPS en beleefde in korte tijd vier drukken. Het kreeg een Amerikaanse versie en de filmrechten werden verkocht aan een Engelse filmmaatschappij. De film werd opgenomen op Corsica, maar niet uitgebracht.

Vanaf 2000 werkte hij als communicatieadviseur bij de overheid. Van augustus 2002 tot april 2004 schreef hij een wekelijkse column in Dagblad Kennemerland. In 2009 publiceerde hij met co-auteurs Jan Butter en Frans Koopman Dwalend door Heemskerk : langs literaire wandel- en fietspaden. Verhalen, reisreportages, recensies en gedichten van zijn hand verschenen in de tijdschriften Koprol, Plugliterair, Ricochet, Kruispunt, Kristóf, Roetz Magazine, Griekenland Magazine, Lychnari en in het Noordhollands Dagblad.

Het Noordhollands Dagblad bekroonde een gedicht van zijn hand in 2007 met de derde prijs in een gedichtenconcours. Twee jaar later haalde zijn gedicht Drie haiku’s de voorpagina van de GPD-bladen in een volgende editie van de gedichtenwedstrijd.

In 2019 publiceerde hij een herziene uitgave van Curaçao, mijn hart onder de titel Curaçao, eiland in de stroom (1499-1649) en in 2020 een uitgebreide en herziene uitgave van Soldaat in de woestijn, getiteld Sergeant Baraka : Een Nederlandse jongen in het Franse Vreemdelingenlegioen.

Freek de Jonge ondersteunde hij in de zomer van 2021 bij de afronding van het eerste deel van diens memoires, het op 14 oktober verschenen Kom verder!

Peter Dicker heeft twee dochters en een zoon uit zijn eerste huwelijk met Nelleke Kiepe (1953-1995). In 1998 hertrouwde hij met journaliste en schrijfster Hennie Harinck.

Bibliografie (selectie)

• Slauerhoff Slodderhoff : Over de muze en de slordigheid van J.J. Slauerhoff (essay, 1986)
• Otzens happy hour (episch gedicht, 1993)
• De Wolvebron : Reisverhalen (1994)
• Rorschach-test en Rorschach-test II (gedichten, 1994)
• De verborgen werkelijkheid (journalistiek, co-auteur, 1995)
• De Rode Draad : Een bloemlezing 1969-1995 (samengesteld uit het oeuvre van Freek de Jonge, 1995)
• Van Heemskerck (columns, februari 1996 - januari 1997)
• Breakfast with Dylan (kort verhaal, 1996)
• K (documentaire-roman van Vassilis Vassilikos, vertaald uit het Nieuwgrieks, 1997)
• Curaçao, mijn hart - Corazón Curaçao (historische roman, 1998)
• Aan zee (verhalen en gedicht, co-auteur, 1998)
• In Memoriam Jan Makkes (gedicht, 1999)
• De purperslak (gedicht, 2000)
• Wegwijzer (gedicht, 2000)
• Ithaka. Een dooltocht van Kosovo naar Corfu. (roman, 2000)
• Lokaal-taal (gedicht, 2000)
• Soldaat in de woestijn. Wim Vaal in het Franse vreemdelingenlegioen (1955-1960) en in buitenlandse geheime dienst (1960-1970) (documentaire-roman, 2000)
• PETER (columns, augustus 2002 - maart 2004)
• Wegen naar Rome (kort verhaal, 2003)
• 1000 jaar uit het leven van Heemskerk en Klatovy (historische blik op twee gemeenten, in schilderingen, 2003)
• De Herder (kort verhaal, 2003)
• Europa en de stier (essay, 2003)
• Rookoffer; Wegwijzer; Dood van een Dichter; Scherven (gedichten, 2003)
• Haiku (gedicht, 2007)
• Breestraat 77 (kort verhaal, 2007)
• Drie haiku’s (gedicht, 2009)
• Dwalend door Heemskerk (literaire gids, co-auteur, 2009)
• Voor de thuisblijvers (gedicht 2009)
• Schuim en as: de urn van Slauerhoff (kort verhaal, 2010)
• Château Marquette, rosarium (gedicht, 2011)
• Hells Belles’ Maidentrip (gedicht, 2017)
• Een zwarte zon (kort verhaal, 2019)
• Curaçao, eiland in de stroom (1499-1649) (historische roman, 2019)
• De rare sprongen van het Hert van Pompon (kort verhaal, 2019)
• Sergeant Baraka : Een Nederlandse jongen in het Franse Vreemdelingenlegioen (documentaire-roman, 2020)
• Een dozijn olijfbomen (kort verhaal, 2020)
• Eindstation Uitgeest (gedicht, 2021)

Referenties

• Peter Dicker in DBNL