Petit brabançon
| Petit brabançon | ||
|---|---|---|
| Hondenras | ||
| ||
Rode petit brabançon met gecoupeerde staart
| ||
| Basisinformatie | ||
| Andere namen | Kleine brabander | |
| Oorsprong | België | |
| Classificatie | FCI: Groep 9 Sectie 3 #82 Zie ook de lijst van FCI-nummers | |
| Lijst van hondenrassen | ||
De petit brabançon (kleine brabander) is een klein hondenras, afkomstig uit België. De petit brabançon onderscheidt zich enkel door zijn korte vachtstructuur van de ruwharige griffon bruxellois en de ruwharige griffon belge. De petit brabançon heeft een kleine, vierkante lichaamsbouw met een korte, gladde en glanzende vacht in de kleuren rood, zwart, zwart met brand (black & tan) en zwart met roodbruin gemengd.
Geschiedenis
De griffon bruxellois, griffon belge en petit brabançon zijn alle ontstaan uit een klein, rood en ruwharig hondje (soms ook "smousje" genaamd) dat reeds lang in de streek van Brussel voorkwam. Het ras griffon bruxellois werd aan het eind van de 19e eeuw – vanaf 1880 en later – verder opgebouwd door het inkruisen van de King Charles-spaniël en het mopshondje. Het inkruisen van het mopshondje leidde tot kortharige en ook zwarte variëteiten binnen het ras griffon bruxellois en hiermee werden de drie rasvariëteiten gefixeerd. In 1900 werd die kortharige variant officieel erkend als nieuwe variëteit onder de naam petit brabançon. In 1905 werd een derde variëteit, de griffon belge, officieel erkend.[1]
Deze kleine hondjes zijn zeer alert en werden oorspronkelijk gefokt om koetsen en stallen te vrijwaren van ongedierte.
Na de Eerste Wereldoorlog en Tweede Wereldoorlog dreigde dit Belgische ras uit te sterven. Door de import van goede honden uit het buitenland (voornamelijk Engeland) kon het ras in België na de oorlog in stand worden gehouden. Aan het eind van de 19e eeuw en begin 20e eeuw werden veel honden vanuit België uitgevoerd naar Engeland. Vrijwel alle hedendaagse griffons en petit brabançons zijn wereldwijd terug te voeren tot deze honden uit Engeland.
Algemeen voorkomen
Een klein gezelschapshondje. Elegant in de beweging en vierkant gebouwd met goed bot. Het hoofd is het belangrijkste en meest karakteristieke lichaamsdeel. Het is tamelijk groot in verhouding tot het lichaam en heeft een bijna menselijke expressie. De petit brabançon heeft een brede en ronde schedel met gewelfd voorhoofd. De neus is zeer kort en bevindt zich op dezelfde hoogte als de ogen. De punt van de neus is naar achteren gekanteld. De onderkaak van de petit brabançon is breed, goed opwaarts gebogen en steekt uit voor de bovenkaak. De petit brabançon is een ondervoorbijter. Hij heeft grote, ronde en donkere ogen, die echter niet mogen uitpuilen. De petit brabançon was oorspronkelijk een ras waarbij de oren en de staart werden gecoupeerd. Vanaf 2006 werd dit in België en vele andere Europese landen verboden. In Amerika en nog andere landen is het couperen van oren en staart nog toegelaten. De oren zijn klein en hoog aangezet met voldoende tussenruimte en worden half rechtopstaand gedragen. De staart is hoog aangezet en wordt hoog en opgeheven gedragen met de punt gericht naar de rug, zonder deze te raken. De lichaamslengte is ongeveer gelijk aan de schofthoogte. Het gewicht varieert van 3,5 kg tot 6 kg.
Vacht
De petit brabançon heeft een korte, gladde en glanzende vacht in de kleuren rood, zwart, zwart met brand (black & tan) en zwart met roodbruin gemengd. De rode petit brabançon heeft een donker masker.
Karakter
Deze kleine hondjes hebben een vrolijk, evenwichtig, waakzaam, alert en fier karakter en zijn zeer gehecht aan hun baasjes.
Bijzonderheden
De variëteiten griffon bruxellois, griffon belge en petit brabançon kunnen allemaal in één nest geboren worden.
In tegenstelling tot andere kynologische organisaties, classificeert de FCI de griffon bruxellois, griffon belge en petit brabançon als drie aparte rassen (FCI standaard nr. 82 voor de petit brabançon). Andere kynologische organisaties, zoals de Britse kennelclub (KC), de Amerikaanse kennelclub (AKC), de Canadese kennelclub (CKC) en de Australische kennelclub (ANKC), registreren het als één ras met drie variëteiten. De zojuist genoemde American Kennel Club erkent ook nog een vierde kleur als "belge" (roodbruin gemengd met zwart).
De "Club du Griffon Bruxellois" werd in België voor het eerst opgericht op zondag 27 januari 1889 in "La Croix du Fer" op de Grote Markt in Brussel.[1]
Externe link
Noten
· 
· 