Witooglooftiran
| Witooglooftiran IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2020) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pogonotriccus difficilis (Ihering, HFA & Ihering, R, 1907) [2][3] | |||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||
|
Guracava difficilis (protoniem) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Witooglooftiran op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De witooglooftiran (Pogonotriccus difficilis) is een zangvogel uit de familie tirannen (Tyrannidae).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De witooglooftiran is 11 tot 11,5 cm lang en weegt 7 tot 8 gram. Het verenkleed is tweekleurig: de rug is olijfgroen en de buik is grijs. Verder heeft de vogel een opvallende witte oogring en een lichte teugel (streep die loopt van het oog naar de snavelbasis). De ogen zijn bruin en de snavel is puntig en kort, zwart gekleurd en aan de basis wat lichter. Er is geen verschil tussen mannetje en vrouwtje.[4]
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Deze vogel is endemisch in Brazilië en komt daar voor in de Mata Atlântica-bossen van Serra do Mar. Het verspreidingsgebied van de witooglooftiran strekt zich uit van de staat Rio Grande do Sul in het zuiden van Brazilië tot de staat Espírito Santo in het zuidoosten van het land.
Het leefgebied is vochtig, altijd groen blijvend bergbos met struikgewas aan de randen, op een hoogte tussen de 900 m en 2150 m boven zeeniveau.
Voeding[bewerken | brontekst bewerken]
De vogel voedt zich met insecten en kleine vruchten.
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De witooglooftiran heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, de populatie-aantallen nemen echter af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik zoals beweiding. Om deze redenen staat deze soort als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1] De soort wordt nog enigszins beschermd in landschapsparken in de Serra do Mar en de natuurparken Itatiaia en Serra dos Órgãos.
Bronnen, noten en/of referenties
|