Pierre François Xavier de Ram

Pierre François Xavier de Ram (Leuven, 2 september 1804 - aldaar, 14 mei 1865) was een Belgisch kanunnik en historicus, maar staat vooral bekend als de eerste rector magnificus van de Katholieke Universiteit Leuven na de heroprichting in 1834.

De Ram ging eerst naar het seminarie van Mechelen, waar hij in 1827 priester werd. Hij gaf er les en werd archivaris van het Aartsbisdom Mechelen-Brussel. In deze periode was Willem I der Nederlanden aan de macht en deze probeerde de macht van de clerus zo veel mogelijk te beperken. De Ram probeerde hier als religieus wetenschapper tegen in te gaan, waarbij hij zich vooral baseerde op 18e-eeuwse werken.

Verder was hij een actief bestrijder van het protestantisme in de Nederlanden, onder meer door de publicatie van werken zoals de Levens van de voornaemste Heyligen en roemweerdige peersonen der Nederlanden. Daardoor verwierf hij ook faam als hagiograaf.

Rond de Belgische onafhankelijkheid in 1830 was de Ram actief om een Rooms-liberale coalitie te verenigen tegen de Nederlandse koning. Toch weigerde hij zelf deel te nemen het politieke bestel na de onafhankelijkheid, om zich volledig op zijn academische loopbaan te richten.

In 1816 had de Nederlandse vorst de universiteit van Leuven opnieuw geopend als rijksuniversiteit. Dit was natuurlijk een doorn in het oog van het katholieke establishment. Onder leiding van de Ram werd er daarom in 1834 een katholieke universiteit te Mechelen opgericht. Maar reeds in 1835 werd de Leuvense rijksuniversiteit opgeheven, zodat de Ram, benoemd als rector magnificus, de Mechelse universiteit weer naar Leuven kon brengen. Hij bleef er rector tot aan zijn overlijden in 1865.

Hij was lid van de Koninklijke academie van België en gastprofessor aan de Bayerische Akademie der Wissenschaften te München.