Pieter Barbiers (I)
| Pieter Barbiers | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Amsterdam, april 1717 | |||
| Overleden | Amsterdam, 7 september 1780 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | Schilder, graveur en tekenaar | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Pieter Barbiers (gedoopt Amsterdam, 23 april 1717 – aldaar, 7 september 1780) was een Nederlandse schilder, graveur en tekenaar.
Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]
Barbiers, lid van de schildersfamilie Barbiers, werd gedoopt in de rooms-katholieke kerk 't Boompje in Amsterdam als zoon van kunstschilder Anthoine Barbiers (1676-1726) en Geertruij Natrop. Hij trouwde met Pieternella de Maagd (1716-1779). Uit dit huwelijk werden dertien kinderen geboren, onder wie Bartholomeus Barbiers (1743-1808) en Pieter Barbiers (1749-1842).
Barbiers leerde de beginselen in schilderen van zijn vader en was verder autodidact.[1] Hij fabriceerde aanvankelijk waaiers. Later legde hij zich toe op behangschilderen en schilderde hij toneeldecors voor de Stadsschouwburg Amsterdam. Hij trad daarnaast op met een 'Theatrum Artificiosum', een mechanisch miniatuurtoneel.[2] Hij gaf les aan onder anderen zijn zoons Bartholomeus en Pieter, Jan Hulswit en Jan Kamphuijsen.[3]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|