Portaal:Maastricht/Uit de geschiedenis/01
Ver voordat Maastricht bestond werd het grondgebied van de huidige stad al door mensen gebruikt. Bij opgravingen tussen 1980 en 1990 zijn in een lössgroeve ten westen van Maastricht, Belvédère genaamd, resten in situ gevonden uit de Oude Steentijd, de oudst gedateerde archeologische sites van Nederland. De resten komen uit twee verschillende fasen van het Midden-Paleolithicum. Uit de vroegste fase, rond 250.000 jaar geleden, zijn resten van verschillende kampementen opgegraven. De vondsten bestaan uit stenen werktuigen die er vervaardigd waren en resten van dierenbotten. Een van de meer spectaculaire vondsten is die van een vuurstenen mes, dat door wetenschappers van de Universiteit Leiden is onderzocht op microscopische gebruikssporen. Hieruit bleek dat het mes gebruikt was voor het slachten van een dikhuid. Het mes was vlak naast resten van een neushoorn gevonden. Uit een latere fase, rond 80.000 jaar geleden, zijn de resten van een kampement opgegraven.
Vaak wordt gedacht dat de stad Maastricht gesticht werd door de Romeinen, maar minstens 500 jaar vóór de komst van de Romeinen was de plaats al bewoond door de Kelten. Deze hadden zich gevestigd bij de voorde (Latijn: Trajectum) in de Maas (Latijn: Mosa). De rond 10 v.Chr. aangelegde "Via Belgica" -een Romeinse heirbaan- die vanaf Boulogne (Gesoriacum, gesticht 55 v.Chr.) naar Keulen (Colonia, gesticht 38 v.Chr.) voerde, doorkruiste de Keltische nederzetting.