Prime (muziek)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een prime (van Latijn: primus, de eerste) is in de muziektheorie een interval in een diatonische toonladder tussen twee tonen afgeleid van dezelfde stamtoon. Bijvoorbeeld het interval tussen de toon c en zichzelf is een prime, maar ook het interval tussen c en cis. Daarnaast wordt ook de toon die in een diatonische toonladder op de eerste toontrap ligt, de grondtoon, prime genoemd. Ook wordt de tweeklank die bestaat uit een toon en zijn prime, dus twee tonen die een prime uit elkaar liggen, als prime aangeduid. De tweeklank c-c is een prime, of de tonen c en c vormen een prime.

Varianten[bewerken | brontekst bewerken]

Een prime kent een aantal varianten.

Reine prime[bewerken | brontekst bewerken]

Een interval van twee (precies) dezelfde tonen heet een reine prime. Voorbeelden zijn: g-g, gis-gis, c-c.

Overmatige prime[bewerken | brontekst bewerken]

Is de tweede toon een chromatische verhoging van de eerste, zoals bij g-gis, dan spreekt man van een overmatige prime. Andere voorbeelden zijn: gis-gisis, ges-g, a-ais.

Dubbelovermatige prime[bewerken | brontekst bewerken]

Een dubbelovermatige prime is een prime waarin de tweede toon een dubbele chromatische verhoging is van de eerste. Voorbeelden zijn: g-gisis, ges-gis, geses-g.

Verminderde prime[bewerken | brontekst bewerken]

Is de tweede toon een chromatische verlaging van de eerste, dan heet de prime verminderd. Voorbeelden: g-ges, gis-g.

Dubbelverminderde prime[bewerken | brontekst bewerken]

Bij een dubbele verlaging van de eerste toon spreekt men van een dubbelverminderde prime. Voorbeelde: g-geses, gis-ges.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]