Naar inhoud springen

Probleem van Burnside

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door RomaineBot (overleg | bijdragen) op 9 sep 2019 om 06:35. (|{{Largethumb}}| is redundant, gebruik voortaan |thumb|)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Vrije Burnside groep van exponent 3 met 2 generatoren

Het probleem van Burnside werd in 1902 geponeerd door William Burnside. Het is een van de oudste en meest invloedrijke vragen in de groepentheorie. Het probleem van Burnside vraagt zich af of een eindig genererende groep, waarin elk element een eindige orde heeft, noodzakelijkerwijs ook een eindige groep is. In gewone taal; wanneer men door het kijken naar afzonderlijke elementen van een groep, vermoedt dat de gehele groep eindig is, is dit dan inderdaad het geval? Het probleem kent vele varianten, die verschillen in de aanvullende voorwaarden, die aan de orden van de groepselementen worden opgelegd.

Beknopte geschiedenis

Initiële werkzaamheden wezen op een bevestigend antwoord. Als bijvoorbeeld een groep G wordt gegenereerd door m elementen en de orde van elk element van G een deler van 4 is, dan is G eindig. Verder bewezen A.I. Kostrikin (voor het geval van een priemexponent) en Efim Zelmanov (voor het algemene geval) dat er onder de eindige groepen met een gegeven aantal generatoren en exponenten, altijd een grootste bestaat. Issai Schur toonde aan dat elke eindig gegenereerde periodieke groep, die een deelgroep van de groep van inverteerbare n x n complexe matrices vormt, eindig is; hij maakte gebruik van deze stelling om de stelling van Jordan-Schur te bewijzen[1]

Voetnoten

  1. Curtis, Charles, Reiner, Irving (1962). Representation Theory of Finite Groups and Associated Algebras. John Wiley & Sons, pp. 256-262.

Externe link

  • (en) Geschiedenis van het probleem van Burnside op MacTutor