Pseudantechinus ningbing
| Pseudantechinus ningbing IUCN-status: Niet bedreigd[1] | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pseudantechinus ningbing Kitchener, 1988 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de Pseudantechinus ningbing | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Pseudantechinus ningbing op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Pseudantechinus ningbing is een buidelmuis uit het geslacht Pseudantechinus.
Kenmerken
Deze soort heeft grote, nauwelijks behaarde oren en een ietwat behaarde, vaak opgezwollen staart. De bovenkant is grijsbruin, de onderkant geelbruin. Achter de oren zitten kaneelkleurige vlekken. De kop-romplengte bedraagt 73 tot 93 mm, de staartlengte 74 tot 94 mm, de achtervoetlengte 13,0 tot 15,4 mm en het gewicht 15 tot 33 g. Vrouwtjes hebben 4 mammae.
Voortplanting
De paartijd is in juni. Na een draagtijd van 45 tot 52 dagen worden de jongen in juli of augustus geboren en in oktober of november gespeend.
Verspreiding
Deze soort komt voor in de Kimberley (West-Australië) oostelijk tot Gregory National Park (net over de grens met het Noordelijk Territorium).
Literatuur
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
- Groves, C.P. 2005. Order Dasyuromorphia. Pp. 23-37 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
Bronnen, noten en/of referenties
· 
· 