Rechtspsychologie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Psychologie

Basisdisciplines
functieleer
sociale psychologie
ontwikkelingspsychologie
gedragsanalyse
cognitieve psychologie
biologische psychologie
klinische psychologie
neuropsychologie
persoonlijkheidsleer

Andere disciplines
humanistische psychologie
arbeids- en organisatiepsychologie
psychologie van arbeid en gezondheid
leerpsychologie
rechtspsychologie
dieptepsychologie
gestaltpsychologie
ethologie
culturele psychologie
psychometrie
psychonomie
psycholinguïstiek
evolutionaire psychologie
psychohistorie

Gerelateerde onderwerpen
lijst van psychologen
psychologie van A tot Z

Portaal  Portaalicoon  Psychologie

Rechtspsychologie is een onderdeel van de toegepaste psychologie dat zich vooral richt op psychologische theorieën, methoden en problemen op het gebied van de rechtspraak.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Zij bestaat uit twee onderdelen, de forensische psychologie (psychologie van de rechtspraak en rechtsprocedures) en de misdaadpsychologie (psychologie van het ontstaan van criminaliteit, misdaadpreventie en behandeling van strafbare feiten) De rechtspsychologie heeft raakvlakken met de criminologie, psychiatrie en rechtssociologie. Psychologische disciplines die bij de rechtspsychologie een rol spelen zijn: persoonlijkheidsleer, functieleer (bijvoorbeeld geheugenexpertise) en klinische psychologie.

Werkterrein[bewerken | brontekst bewerken]

Rechtspsychologen worden betrokken bij problemen als; het opstellen van misdadigersprofielen, betrouwbaarheid van getuigenverklaringen, psychologische aspecten van het strafrechtelijk bewijs, mishandeling en seksueel misbruik van minderjarigen, omgangsregeling en pleegouderschap. Hoe moeten verdachten en getuigen wél en juist niet verhoord, hoe kan je zien of mensen liegen, en begrijpen waarom mensen misdaden begaan. Wat zijn de zwakke zijden van het menselijk geheugen, en hoe kan dit een stempel drukken op getuigenverklaringen. Rechtspsychologen verrichten niet alleen onderzoek, maar leveren ook in toenemende mate bijdragen aan de rechtspraktijk in de rol van getuige deskundige in strafzaken en civiele zaken.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Crombag Hans F.M., van Koppen Peter, Wagenaar W.A..- De waarde van bewijs in strafzaken.- In: Het hart van de zaak: psychologie van het recht / Koppen, van, P.J. [edit.], Deventer, Gouda Quint, 1997, p. 245-259.
  • Crombag, H.F.M., Koppen, P.J. van & Wagenaar, W.A. (2009). Dubieuze zaken: De psychologie van strafrechtelijk bewijs (5e ed.) [Dubious cases: The psychology of criminal evidence]. Amsterdam: Olympus.
  • van Koppen Peter [edit.], Hessing D.J., Crombag Hans F.M. [edit.].- Het hart van de zaak: psychologie van het recht.- Deventer: Gouda Quint, 1997.- 806 p..- ISBN 90-387-0571-9
  • van Koppen Peter [edit.], Hessing D.J., Merckelbach H., Crombag Hans F.M. [edit.].- Het recht van binnen: psychologie van het recht.- Deventer: Kluwer, 2002.- 1197 p..- ISBN 90-268-4005-5
  • Rassin Eric, Merckelbach Harald, Crombag Hans F.M..- De Criteria Based Content Analysis (CBCA) als instrument om de geloofwaardigheid van getuigenverklaringen te bepalen: een kritische notitie.- In: Nederlands juristenblad, 72(1997), p. 1923-1929
  • Merckelbach Harald, Crombag Hans F.M., ten Broeke Erik.- De meervoudige persoonlijkheidsstoornis: kritische kanttekeningen, II.- In: De psycholoog, 32(1997), p. 247-250