Renée Slegers

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Renée Slegers
Renée Slegers
Persoonlijke informatie
Volledige naam Renée Josina Anna Slegers
Geboortedatum 5 februari 1989
Geboorteplaats Someren-Eind, Nederland
Nationaliteit Nederlandse
Lengte 163 cm
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2016
Jeugd
1997–2006
2006–2007
Vlag van Nederland SSE
Vlag van Engeland Arsenal
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2007–2011
2011–2012
2013–2016
Vlag van Nederland Willem II
Vlag van Zweden Djurgårdens
Vlag van Zweden Linköpings
45(8)
32(4)
56(7)
Interlands **
2009–2016 Vlag van Nederland Nederland 55(15)
Getrainde teams
2018–2020
2020–2021
2021–?
2021–2023
Vlag van Zweden Limhamn Bunkeflo
Vlag van Zweden Rosengård B
Vlag van Zweden Zweden –23
Vlag van Zweden Rosengård

* Bijgewerkt op 29 juni 2021 22:45
** Bijgewerkt op 29 juni 2021 22:45
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Renée Josina Anna Slegers (Someren-Eind, 5 februari 1989) is een Nederlands voormalig voetbalster die sinds 2021 actief is als trainer in Zweden. Ze speelde 55 interlands voor het Nederlands elftal, waarin ze 15 keer scoorde.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Voetbalster[bewerken | brontekst bewerken]

Gedurende haar jeugd speelde Slegers bij amateurvoetbalvereniging SSE uit haar geboorteplaats Someren-Eind. In 2006 vertrok ze naar Engeland waar ze in de jeugdopleiding van Arsenal terecht kwam.[1] Daar bleef ze een jaar, waarna ze zich aansloot bij Willem II om mee te gaan spelen in de nieuwe Eredivisie Vrouwen. Slegers speelde vier seizoenen voor de Tilburgers, om vervolgens haar carrière voort te zetten in Zweden. Hier speelde ze twee seizoenen voor Djurgårdens[2] en vier seizoenen voor Linköpings. Met die laatste club werd ze landskampioen van Zweden en wist ze tweemaal de beker te winnen. Na 2016 zette ze een punt achter haar loopbaan door aanhoudende blessures.

International[bewerken | brontekst bewerken]

In 2009 debuteerde Slegers bij het Nederlands elftal, onder bondscoach Vera Pauw. In het toernooi om de Cyprus Women's Cup maakte ze haar eerste speelminuten in Oranje.[3] Ze viel in de zomer van 2009 af bij de definitieve selectie voor het EK in Finland, maar mocht alsnog hopen op een oproep vanwege een blessure bij Sylvia Smit. Smit was echter op tijd fit voor het eindtoernooi, waardoor Slegers niet werd opgenomen in de selectie.[4] Slegers werd vier jaar later wel geselecteerd voor EK in Zweden. Voor het eerste WK van de Oranje Leeuwinnen in Canada werd Slegers niet geselecteerd vanwege een blessure en twee jaar later, voor het EK in eigen land, moest ze wederom geblesseerd toekijken.[5]

Interlanddoelpunten van Renée Slegers voor Nederland
Goal Datum Locatie Tegenstander Score Uitslag Competitie
1. 21 November 2009 Kyocera Stadion, Den Haag, Nederland Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 1–0 1–1 WK-kwalificatie 2011
2. 22 April 2010 Milano Arena, Kumanovo, Macedonie Vlag van Noord-Macedonië Noord-Macedonië 7–0 7–0
3. 13 June 2010 MAC³PARK stadion, Zwolle, Nederland Vlag van België België 4–1 4–1 vriendschappelijk
4. 2 March 2011 GSP Stadium, Nicosia, Cyprus Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 4–1 4–1 Cyprus Cup 2011
5. 4 March 2011 Ammochostos Stadium, Larnaca, Cyprus Vlag van Frankrijk Frankrijk 1–0 2–1
6. 26 September 2013 Qemal Stafa Stadium, Tirana, Albanie Vlag van Albanië Albanië 4–0 4–0 WK-kwalificatie 2015
7. 26 October 2013 Estádio José de Carvalho, Maia, Portugal Vlag van Portugal Portugal 1–0 7–0
8. 2–0
9. 10 April 2014 Stadion De Braak, Helmond, Netherlands Vlag van Albanië Albanië 2–0 10–1
10. 3–0
11. 4–0
12. 7–1
13. 10–1
14. 7 May 2014 Den Dreef, Leuven, Belgie Vlag van België België 2–0 2–0
15. 20 October 2016 Tony Macaroni Arena, Livingston, Schotland Vlag van Schotland Schotland 4–0 7–0 vriendschappelijk

Voetbaltrainer[bewerken | brontekst bewerken]

Na het afsluiten van haar voetbalcarrière volgde ze trainerscursussen in Zweden. Hier werd ze vervolgens trainer van Limhamn Bunkeflo.[6] Tijdens het WK 2019 in Frankrijk was Slegers, samen met onder andere Marleen Wissink, Nangila van Eyck en Janneke Bijl, een van de scouts voor het Nederlands vrouwenvoetbalelftal.[7]

In 2020 ging ze aan de slag bij Rosengård als hoofdtrainer van het tweede elftal en startte ze met de cursus voor het hoogste trainersdiploma, UEFA Pro Licence. Op 28 juni 2021 werd bekend dat Slegers promotie maakte binnen de club en de nieuwe hoofdtrainer zou worden van het eerste elftal.[8] Ze volgde hier de naar Arsenal vertrokken Jonas Eidevall op. Eerder dat jaar was ze al aan de slag gegaan als bondscoach van het Zweeds voetbalelftal Onder 23, een functie die ze zou blijven combineren met het hoofdtrainerschap bij Rosengård.[9] Als hoofdtrainer van Rosengård werd Sleegers tweemaal landskampioen en eenmaal bekerwinnaar.[10]