Rondje om de kerk

Er wordt getwijfeld aan de juistheid van een of meer onderdelen van dit artikel. Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie en pas na controle desgewenst het artikel aan. Opgegeven reden: Ik ken het alleen van de wielersport, maar in vervoerstermen twijfel ik aan de juistheid. Er worden ook geen ondersteunende bronnen gegeven. Dit sjabloon is geplaatst op 29 juli 2023.

Het rondje om de kerk is een spottende term voor de dienstregeling van de NS die als uitgangspunt heeft om machinisten en conducteurs per dag maar een beperkt aantal trajecten te laten afleggen, om zo de vertragingen te beperken.

Al in 1984 wordt het plan voor de Decomplicering van de treindiensten al geïntroduceerd door de toenmalige NS-directie. Het plan stuit al gelijk op grote weerstand en wordt daarom niet uitgevoerd. Het NS-personeel is bang dat het werk te eentonig wordt door deze nieuwe regeling. In 1993 komt het plan opnieuw op tafel, wat leidt tot een bezetting van vier perrons door ongeveer tachtig boze conducteurs en machinisten op Utrecht Centraal.

Op 25 maart 1999 komt het plan opnieuw op tafel in de vorm van het rapport Bestemming: Klant. Dit leidt weer tot grote tegenstand, en een lange periode van onderhandelingen en stakingen volgt. Dit heeft niet alleen tot gevolg dat de NS en de vakbonden fikse ruzie hebben, maar ook dat de vakbonden en de leden verder uit elkaar groeien.

Uiteindelijk blijft de koers van de NS gehandhaafd, en voeren zij op 10 juni 2001 de plannen daadwerkelijk in. Al in de eerste week blijkt dat er veel treinen niet op tijd rijden. De NS verweert zich door te stellen dat het ligt aan het grote aantal zieken waar zij mee te kampen heeft. Na een halve maand wordt de balans opgemaakt, waaruit blijkt dat het aantal treinen dat op tijd rijdt is gedaald van 85,3% naar 71%, waar het streven lag op 88%. In 2002 wordt het rondje vervangen door het model 'Lusten en lasten delen'. Dit model is door de ondernemingsraad van NS reizigers ontwikkeld. Kern van dit productiemodel is het eerlijk verdelen van zowel de variatie in het werk als de agressielijnen. Na invoering van dit model daalde het ziekteverzuim enorm en steeg de punctualiteit in een paar jaar tijd naar 88%. Tot nu (2009) toe is dit productiemodel nog steeds van kracht.