Ronny van Poucke
| Ronny van Poucke | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Geboortedatum | 10 februari 1957 | |||||||
| Geboorteplaats | Oostburg, Nederland | |||||||
| Positie | aanvaller | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren * | ||||||||
| ||||||||
| Interlands ** | ||||||||
| ||||||||
| * Bijgewerkt op 14 juli 2009 | ||||||||
| ** Bijgewerkt op 14 juli 2009 | ||||||||
| ||||||||
Ronny van Poucke (Oostburg, 10 februari 1957) is een gewezen Nederlandse voetballer. Hij speelde voor verscheidene Belgische voetbalclubs zoals onder meer RSC Anderlecht en Beerschot VAV. Hij speelde ook 15 wedstrijden voor Jong Oranje en maakte 7 doelpunten.
Carrière
Ronny van Poucke werd op 10 februari 1957 geboren in het Nederlandse IJzendijke, niet ver van de grens met België. Op jonge leeftijd sloot van Poucke zich aan bij de plaatselijke voetbalclub VV IJzendijke. In 1973 haalde RSC Anderlecht de jonge 16-jarige aanvaller naar België.
Van Poucke werd bij de reserven van Anderlecht ondergebracht. Geduldig wachtte hij zijn debuut af. In 1975 organiseerde Anderlecht een afscheidswedstrijd voor clubicoon Paul Van Himst. In die wedstrijd nam Anderlecht het op tegen een wereldelftal bestaande uit o.a. Johan Cruijff, Pelé, Franz Beckenbauer en Eusébio. Cruijff is trouwens een groot idool van van Poucke. In de galawedstrijd mocht Van Poucke twintig minuten voor het einde invallen. Het was zijn debuut in het A-elftal van Anderlecht. In de competitie mocht de aanvaller voor het eerst invallen in de wedstrijd tegen RFC Liégeois.
Een jaar later kreeg hij iets meer speelkansen, al mocht hij wel maar drie keer starten als titularis. Ondanks de vele invalbeurten slaagde hij er toch in om 8 keer te scoren. Dat van Poucke weinig tot spelen toekwam, was vooral te wijten aan de grote concurrentie. In de aanvalslinie liepen op dat moment grote namen zoals o.a. Robbie Rensenbrink, Attila Ladinsky en Peter Ressel. En trainer Goethals was erom gekend niet snel jeugdspelers een kans te geven wat ook niet in zijn voordeel speelde.
Uiteindelijk bleef het vooral bij invalbeurten. Van Poucke maakte wel in 1976 en 1978 eindwinst mee in de Europacup II. In 1977 stond hij in de verloren finale tegen HSV. Ook won hij 2 maal de Belgische Beker. In '78 zocht de Nederlander andere oorden op en kwam hij terecht bij het West-Vlaamse KV Kortrijk. Hij werd meteen een vaste waarde en was goed voor 15 doelpunten. Maar op het einde van het seizoen eindigde de club op een laatste plaats. Van Poucke degradeerde niet mee want hij trok in 1979 naar Lierse SK. Hij werd er een spitsbroeder van Erwin Vandenbergh, die dat seizoen voor het eerst topschutter werd. Gescheurde enkelbanden waren het begin van een leidensweg dat seizoen.
In 1980 verliet Van Poucke Lierse en ging aan de slag bij KSV Waterschei Thor, ondertussen al zijn vierde Belgische club. Hij kwam er minder vaak aan spelen toe, maar was wel goed voor 12 doelpunten. Op het einde van het seizoen vertrok hij opnieuw. Ditmaal ging hij naar de provincie Antwerpen en ging er voetballen voor Beerschot VAV, dat toen in de Tweede Klasse speelde. Hij speelde er een matig tot goed seizoen met enkele uitschieters zoals de wedstrijd tegen Racing Jet de Bruxellesen de eindronde. Beerschot ging met 0-2 winnen en had te danken aan twee doelpunten van Van Poucke.In de einronde werd vooral dankzij van Poucke die daarin 3 beslissende goals scoorde, de promotie bewekstelligd.
Bij Beerschot kreeg hij meer speelkansen en voelde hij zich duidelijk beter in z'n sas. Maar in z'n laatste seizoen speelde hij slechts 6 keer. In 1984 vertrok de toen 27-jarige Nederlander naar RAA Louviéroise. Op dat moment speelde de club uit Henegouwen in de Derde Klasse. Van Poucke nam voorgoed afscheid van het hoogste niveau en bleef tot 1989 in La Louvière. Van 1987 tot 1989 kwam hij bijna niet meer aan spelen toe door professionele verplichtingen. In 3 seizoen scoorde hij maar liefst 70 maal als aanvallende middenvelder. Ze zijn hem in Le Pays Noir daarom nog altijd niet vergeten.
Tenslotte speelde hij nog drie seizoenen voor KFC Avenir Lembeek en één seizoen voor Sporting Ternat, waar hij leed onder een knieblessure. In 1993 stopte hij definitief met zijn loopbaan als voetballer.
Ook speelde hij 15 maal voor Jong Oranje waarin hij 7 doelpunten maakte.