Saint-Léger (Henegouwen)
Uiterlijk
(Doorverwezen vanaf Saint-Léger (Estaimpuis))
Deelgemeente in België
![]() | |||
---|---|---|---|
Situering | |||
Gewest | ![]() | ||
Provincie | ![]() | ||
Gemeente | ![]() | ||
Fusie | 1977 | ||
Coördinaten | 50° 42′ NB, 3° 19′ OL | ||
Algemeen | |||
Oppervlakte | 5,36 km² | ||
Inwoners (1/1/2020) |
733 (137 inw./km²) | ||
Overig | |||
Postcode | 7730 | ||
Netnummer | 056 | ||
NIS-code | 57027(C) | ||
Detailkaart | |||
![]() | |||
Locatie in de gemeente | |||
|
Saint-Léger is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de Waalse gemeente Estaimpuis.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Een oude vermelding van de plaats gaat terug tot de 12de eeuw als sancti Leodegarii, een parochie gewijd aan de heilige Leodegarius. Saint-Léger, net als Estaimpuis en de andere omliggende dorpen, behoorde ooit tot het Nederlandse taalgebied; het heette toen Sint-Legiers[1]. In de loop der jaren zijn deze dorpen verfranst.
Saint-Léger was een zelfstandige gemeente, tot die bij de gemeentelijke herindeling van 1977 toegevoegd werd aan de gemeente Estaimpuis.
Demografische ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/nl/timeline/64ia54np5jlv4wxwnx8p5q8aqiiv1ti.png)
- Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen
Bezienswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]
- De Sint-Legierskerk
- In Saint-Léger bevindt zich een van de best bewaarde Tempeliers-commanderijen van Vlaanderen. Het niet beschermde monument is opgetrokken in scheldegotiek en wordt tot op heden gebruikt als hoeve.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/29/Saintlegerpanorama04.jpg/600px-Saintlegerpanorama04.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/85/Saintlegerpanorama06.jpg/600px-Saintlegerpanorama06.jpg)
Politiek[bewerken | brontekst bewerken]
Saint-Léger had een eigen gemeentebestuur en burgemeester tot de fusie van 1977. De laatste burgemeester was Arsène Cossement.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Voetnoten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Josse de Hondt, Leo Belgicus, 1611.