Sibon (geslacht)
| Sibon | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||||||||||||
| Sibon sanniola in Mérida, Mexico | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Sibon (geslacht) | |||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||
| Coluber nebulatus, Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Sibon op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Sibon is een geslacht van slangen dat in Mexico, Midden- en Zuid-Amerika voorkomt. Het geslacht telt 16 bekende soorten. Vijf soorten zijn tussen 2013 en 2017 ontdekt, vier van deze soorten zijn met uitsterven bedreigd.
Kenmerken
De soorten van het geslacht Sibon leven allen in bomen. Ze hebben allemaal een stompe snuit die zodanig aangepast is dat hij gebruikt kan worden om slakken uit hun huisjes op te zuigen. De tanden worden gebruikt om de slak(ken) naar binnen te werken, in plaats van gif in te spuiten of het voedsel vast te houden.
Soorten
Het geslacht Sibon bestaat uit de volgende soorten:
- Sibon annulatus (Günther, 1872)
- Sibon anthracops (Cope, 1868)
- Sibon argus (Cope, 1876)
- Sibon bevridgelyi (Arteaga, 2018)
- Sibon carri (Shreve, 1951)
- Sibon dimidiatus (Günther, 1872)
- Sibon dunni J.A. Peters, 1957)
- Sibon lamari Solórzano, 2001)
- Sibon linearis (Pérez-Higareda, López-Luna & H.M. Smith, 2002)
- Sibon longifrenis (Stejneger, 1909)
- Sibon manzanaresi (McCranie, 2007)
- Sibon merendonensis (Rovito, Papenfuss & Vásquez-Almazán, 2012)
- Sibon miskitus (McCranie, 2006)
- Sibon nebulatus (Linnaeus, 1758)
- Sibon noalamina (Lotzkat, Hertz & G. Köhler, 2012)
- Sibon perissostichon (Köhler, Lotzkat & Hertz, 2010)
- Sibon sanniolus (Cope, 1866)
De soorten Sibon bevridgelyi en Dipsas bobridgelyi zijn vernoemd naar vader en zoon Beverly en Robert Ridgely.
Bron
- (en) Zachos, Elaina, These 5 New Snake Species Suck Snails Out of Their Shells (14 juni 2018). Geraadpleegd op 17 december 2018.