Siegel-bovenhalfvlak

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door JRB (overleg | bijdragen) op 1 sep 2013 om 10:35.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

In de complexe analyse, een deelgebied van de wiskunde, is het Siegel-bovenhalfvlak (ook wel het Siegel-bovenhalfvlak van graad g (or genus g genoemd) de verzameling van g × g symmetrische matrices over de complexe getallen waar het imaginaire deel positief definiet is. Het concept werd in 1939 geïntroduceerd door de Duitse wiskundige Carl Ludwig Siegel.

In het geval van g = 1, is het Siegel-bovenhalfvlak gelijk aan het meer bekende bovenhalfvlak.

Zie ook

Referenties