Soechoj Soe-57
| Soechoj Soe-57 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Rol | Multirole gevechtsvliegtuig | |||
| Bemanning | 1/2 (afhankelijk van de versie) | |||
| Status | ||||
| Eerste vlucht | 29 januari 2010 | |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 22 m | |||
| Hoogte | 5,45 m | |||
| Spanwijdte | 14,8 m | |||
| Vleugeloppervlak | 78,8 m² | |||
| Gewicht | ||||
| Leeggewicht | 18.500 kg | |||
| Max. gewicht | 37.000 kg | |||
| Krachtbron | ||||
| Motor(en) | Saturn AL-41F | |||
| Prestaties | ||||
| Topsnelheid | 2140 km/h | |||
| Actieradius | 2000 km | |||
| ||||
De Soechoj Soe-57 voorheen bekend als Soechoj PAK FA (Russisch: Су-57 (Перспективный авиационный комплекс фронтовой авиации (ПАК ФА), Perspektivyj aviatsionnyj kompleks frontovoj aviatsii of 'toekomstig luchtcomplex — frontluchtvaart'), NAVO-codenaam "Felon", is een tweemotorig gevechtsvliegtuig dat wordt ontwikkeld door Soechoj. Het zal de MiG-29 en Soe-27 van de Russische luchtmacht vervangen vanaf 2018.[1] India zal een tweezitvariant van de Soe-57 in gebruik nemen, en draagt ook bij aan de ontwikkeling ervan.[2] De Soe-57 zal stealth-eigenschappen combineren met wendbaarheid, een hoge snelheid en de mogelijkheid om lange afstanden af te leggen.
Ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]
De Soe-57 is een stealth-toestel, maar hoe 'stealthy' hij wordt is nog onbekend.[3] Omwille van deze eigenschap kunnen raketten intern worden gedragen in twee grote compartimenten langs het midden van het toestel. Tevens zijn er twee kleinere compartimenten, onder de vleugels bevestigd, waar kleinere raketten in kunnen worden opgeborgen. De vorm van de straaljager als geheel is ook op stealth afgestemd; zo is het vliegtuig relatief vlak, zijn er weinig sterke dubbele krommingen aanwezig en randen zijn veelal parallel aan elkaar. Tot slot bestaat 70% van het oppervlak uit composieten.[4]
De vorm van het vliegtuig is tevens gekozen om supercruising mogelijk te maken. Soechoj heeft getracht de krachten op het vliegtuig zo gelijk mogelijk te verdelen, wat resulteerde in het karakteristieke zeer brede middengedeelte.[5] Een bijkomend voordeel is dat hierdoor veel brandstof kan worden opgeslagen, terwijl het vliegtuig relatief plat blijft. Dit vermindert de luchtweerstand.
Het toestel belooft zeer wendbaar te worden. Uniek aan het vliegtuig is de toepassing van bewegende LEX (leading edge extensions). Hierdoor kan er extra liftkracht worden ontwikkeld zonder dat dat gepaard gaat met veel meer luchtweerstand. Tevens wordt er gebruikgemaakt van 3D stuwstraalbesturing, hoewel het voorlopig onduidelijk is langs hoeveel assen dit gebeurt.[6]
De Soe-57 heeft een uitgebreide set radars en sensoren. Aanwezig zijn drie X-band-AESA-radars, twee L-band-radars en een infrared search and track-systeem.[7]
Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn vier Soe-57-prototypes gebouwd, waarvan twee alleen voor systeemintegratie en belastingproeven.[8] De eerste testvlucht vond plaats in 2010. Tien jaar later werd de eerste Soe-57 aan de Russische luchtmacht overgedragen. Per mei 2022 waren er vijf toestellen in serieproductie gebouwd en afgeleverd. Er zijn er 76 besteld.
Inzet[bewerken | brontekst bewerken]
De Soe-57 is vanaf 2018 enkele malen kort actief geweest in Syrië. Bij de invasie in Oekraïne werd de Soe-57 ook ingezet. De straaljagers opereerden echter alleen boven Russisch grondgebied om buiten bereik van de Oekraïense luchtafweer te blijven.[9]
