De vorige eigenaar was de kunstenares Sally Ryan, die het werk aan de wand had in haar suite in het Dorchester Hotel in Londen.[3]
De tekening maakt deel uit van een reeks met Sien Hoornik als model. Van Gogh vermeldde haar in zijn brieven als de beste figuur die ik getekend heb.[4] In een brief van juli 1882 schrijft Van Gogh: Ik wil tekeningen maken die mensen raken. Sorrow is een beginnetje [....] hier is tenminste iets rechtstreeks uit mijn hart.[5] Het stuk draagt nummer F929a in de beredeneerde catalogus van Jacob Baart de la Faille. Onderaan staat Comment se fait-il qu'il y ait sur la terre une femme seule, délaissée? (Hoe is het mogelijk dat er op aarde een eenzame verlaten vrouw bestaat?), een citaat uit La Femme[6] van de sociaal-historicus Jules Michelet. Deze zin sluit aan bij de thema's van Van Goghs vroege werk en zijn overtuiging dat armoede misstanden als prostitutie veroorzaakt.[7]
↑Digger, Jo (2009), Extraordinary People: Portraits in the Garman Ryan Collection. The New Art Gallery Walsall, pp. 56. ISBN 0 946652 93 7.
↑Jansen, Leo (2009), Vincent van Gogh - The Letters: The complete illustrated and annotated edition - Volume 2: The Hague 1881-1883. Thames & Hudson, London, p. 52. ISBN 978 0 500 23865 3.
↑Roskill, Mark (1963), The Letters of Van Gogh. Fontana, Glasgow, p. 155.
↑Michelet, Jules (1860), Woman (La femme). Rudd & Carleton, p. 32. Geraadpleegd op 10 May 2013.
↑McGregor, Sheila (1999), A Shared Vision: The Garman Ryan Collection at The New Art Gallery Walsall. Merrell Holberton, London, p. 58. ISBN 1 85894 086 9.