Abdij van Sint-Truiden

De Abdij van Sint-Truiden (ook wel Abdij van Sint-Trudo genoemd) was een Benedictijner abdij die in de 7e eeuw werd gesticht door de Heilige Trudo. De abdij was gewijd aan de Heilige Remaclus en de Heilige Quintinus.

Geschiedenis

Aan de basis van de abdij stond een gemeenschap van priesters die omstreeks 655 door Trudo werd gesticht te Zerkingen en geleidelijk tot de beroemde abdij in Sint-Truiden uitgroeide. In de 9e eeuw werd de Regel van Benedictus aangenomen.

De abdij stond tevens aan de oorsprong van de stad Sint-Truiden, omdat er rond de abdij een nederzetting groeide. Omstreeks de 11e eeuw kwamen bedevaarten naar het graf van de Heilige Trudo op gang waaraan veel mensen deelnamen wat aanleiding gaf tot handel en werkgelegenheid.

In het midden van de 11e eeuw werd een reusachtige abdijkerk in Romaanse stijl gebouwd door Adelardus II die abt was van 1055-1082. De kerk was 100 meter lang en 27 meter breed. Hiervan zijn de toren en delen van de crypte overgebleven. Dit was al de derde kerk die op deze plaats werd gebouwd.

Tot in de 13e eeuw was de abdij ondergeschikt aan het Bisdom Metz, de plaats waar Trudo zijn studie voor priester heeft doorlopen bij bisschop Chlodulfus. De bezittingen, die Trudo schonk, omvatten waarschijnlijk niet alleen Zerkingen maar ook Webbekom en Zelem. De abdij verwierf daarnaast, door schenkingen, talrijke bezittingen in de wijde omgeving. De parochiekerken waarover de abdij patronaatsrechten had, waren vaak gewijd aan de Heilige Clemens, die in de abdij werd vereerd.

Er vonden regelmatig krijgshandelingen plaats waarbij door het naburige machtscentrum Brustem de abdij in brand werd gestoken en slachtpartijen werd aangericht. De toren werd tijdens de militaire troebelen gebruikt als donjon.

Verbouwingen en uitbreidingen vonden onder meer plaats in de 15e en begin 16e eeuw, waarbij gotische spitsen werden aangebracht op de middentoren van de abdij. Deze werden onder Joseph Van Herck, die abt was van 1751-1780, in 1779 weer vervangen door een enkele spits, die in 1953 door een storm werd afgerukt, daarna werd gerestaureerd maar bij de brand in 1975 weer verloren ging.

De komst van de Fransen maakte echter een eind aan de abdij en in 1789 werd ze geplunderd en verkocht. Enkel de dienstgebouwen, de toren, de crypte en het poortgebouw bleven bestaan. De kerk werd afgebroken en de stenen werden te gelde gemaakt.

In 1843 werd het Kleinseminarie van het Bisdom Luik opgericht op de fundamenten van een deel van de voormalige abdijgebouwen. De architect van dit geheel was Louis Roelandt. Het Kleinseminarie van het bisdom Luik stond oorspronkelijk in Rolduc, maar door de splitsing van de Nederlanden in 1838 kwam deze plaats in het buitenland te liggen. In 1845 werd een seminariekerk in neoklassicistische stijl gebouwd op de plaats waar Sint-Trudo omstreeks 664 de eerste kerk had gebouwd. Dit was de vierde kerk.

In 1975 vond een catastrofale brand plaats waarbij een deel van de abdijgebouwen werd verwoest. Ook de seminariekerk ging toen verloren. In 1992 vond er op het complex een ontploffing plaats, waarbij onder meer de molen van de abdij werd vernield.

De gebouwen

Het complex van 6 ha bestaat uit de seminariegebouwen die rond een binnenplaats zijn opgetrokken en uit enkele overblijfselen van de oude abdij zoals:

• De toren van de 11e eeuwse kerk is 65 meter hoog en zeer massief. Ze is later meermalen verhoogd waarbij in de 13e en 14e eeuw ook gotische delen zijn toegevoegd. In de 16e eeuw zijn bakstenen zijtorentjes aangebracht.
• Het poortgebouw uit 1779, ontworpen door Renoz en voorzien van een beeldhouwwerk van Virroux dat een mirakel van de heilige Trudo voorstelt. Volgens deze legende zou Trudo op jonge leeftijd al kleine kerkjes hebben gebouwd, en de betreffende vrouw zou een zo'n kerkje hebben vernield waarop ze met blindheid geslagen werd. Trudo genas haar echter.
• Het portiek uit 1655 in barokstjl met het wapen van de toenmalige abt Huibrecht van Sutendaele.
• Het abtskwartier in klassicistische stijl, verwezenlijkt door de abt Van Herck. Het gebouw is oorspronkelijk ouder en het bevat de Keizerzaal die gebouwd is in opdracht van abt Willem van Brussel, in de 16e eeuw door abt Sarens hersteld en in 1770 versierd door Caldelli, een Italiaans decoratieschilder.
• De crypte, sinds 1992 voor het publiek toegankelijk. In een onderaardse gang werden sedert 1939 archeologische opgravingen verricht, waarbij ook de crypte is herontdekt. Hier zouden vergaderingen zijn geweest van Calvinisten ten tijde van het begin der Reformatie, onder bescherming van de abt. Ook het Verbond der Edelen zou hier hebben vergaderd.

Externe links

• Geschiedenis en plattegrond