Mircea Eliade: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
GrouchoBot (overleg | bijdragen)
niet zijn sympathie is "vermeend", wel zijn lidmaatschap
Regel 5: Regel 5:
In [[1928]] ontmoette hij aan de Universiteit van Boekarest [[Emil Cioran]] en [[Eugène Ionesco]]. Dit drietal werd vrienden voor het leven.
In [[1928]] ontmoette hij aan de Universiteit van Boekarest [[Emil Cioran]] en [[Eugène Ionesco]]. Dit drietal werd vrienden voor het leven.


Eliade is bekritiseerd voor vermeende betrokkenheid in zijn jonge jaren bij [[Garda de Fier]] (''De IJzeren Wacht''), een [[extreemrechts]]e politieke organisatie. Het staat niet vast dat deze connecties in zijn jeugd een invloed van betekenis op zijn wetenschappelijke werk zouden hebben gehad.
Eliade koesterde in zijn jonge jaren sympathie voor de [[extreemrechts]]e [[IJzeren Garde]] (''Garda de Fier''). Niet onomstreden zijn de vraag of hij daadwerkelijk lid is geweest van deze organisatie en in hoeverre deze connectie een invloed van betekenis op zijn wetenschappelijke werk zou hebben gehad.


Een lange periode van studie in [[India]] vormde het begin van Eliades wetenschappelijke productie.
Een lange periode van studie in [[India]] vormde het begin van Eliades wetenschappelijke productie.

Versie van 11 mrt 2009 22:03

Mircea Eliade (Boekarest, 9 maart 1907 - Chicago, 22 april 1986) was een godsdiensthistoricus en schrijver van Roemeense afkomst. Naast wetenschappelijk werk publiceerde hij fantasy en een autobiografie.

Hij beheerste 8 talen vloeiend (Roemeens, Frans, Duits, Italiaans, Engels, Hebreeuws, Perzisch en Sanskriet).

In 1928 ontmoette hij aan de Universiteit van Boekarest Emil Cioran en Eugène Ionesco. Dit drietal werd vrienden voor het leven.

Eliade koesterde in zijn jonge jaren sympathie voor de extreemrechtse IJzeren Garde (Garda de Fier). Niet onomstreden zijn de vraag of hij daadwerkelijk lid is geweest van deze organisatie en in hoeverre deze connectie een invloed van betekenis op zijn wetenschappelijke werk zou hebben gehad.

Een lange periode van studie in India vormde het begin van Eliades wetenschappelijke productie.

Op het gebied van de godsdienstgeschiedenis trok zijn werk over sjamanisme, yoga en kosmologische mythen de meeste aandacht. Zijn denken is sterk beïnvloed door de Traditionalistische School. Eliade heeft een bijdrage geleverd aan het populariseren van dit gedachtegoed.

De sectie godsdienstgeschiedenis van de Universiteit van Chicago draagt de naam van Mircea Eliade als erkenning voor zijn brede bijdrage tot het onderzoek naar dit onderwerp.

Tot de leerlingen van Eliade behoort onder andere Ioan Petru Culianu.

In 1975 werd hij lid van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique.

Bibliografie

  • De magie van het alledaagse, De transcendentie van het dagelijks leven - vertaald door Hans Andreus, Katwijk aan Zee 1987
  • Aan het hof van Dionis, verhalen, samenstelling, vertaling uit het Roemeens, Amsterdam 1982
  • The Myth of the Eternal Return, or, Cosmos and History (Parijs 1947), New York 1974
  • Beelden en symbolen (Parijs 1952), Hilversum 1963
  • Wereldreligies in kaart gebracht (Dictionnaire des religions), Utrecht 1992, samen met Ioan Petru Culianu
  • De mythe van de eeuwige terugkeer, archetypen en hun herhaling, Hilversum 1964
  • Het heilige en het profane, 2e druk - Amsterdam 1977
  • Riten en symbolen van inwijding (1958), Katwijk aan Zee 1979
  • Yoga; Scholen, technieken en verschijningsvormen in hindoeïsme, boeddhisme en tantrisme (1975), Amsterdam 1980

Sjabloon:Portaal