Arecibo (radiotelescoop): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 25 jun 2009 13:44

De Arecibo radiotelescoop staat in Puerto Rico, ongeveer 10 kilometer ten zuiden van de plaats Arecibo, op de noordkust van het eiland. Hij wordt beheerd door Cornell University in samenwerking met de Amerikaanse National Science Foundation.

De Arecibo radiotelescoop is een van de beroemdste radiotelescopen van de wereld, voornamelijk door zijn enorme omvang. De belangrijkste schotel is 305 meter in doorsnede, gebouwd in een verlaging in het terrein die is ontstaan door een karst, een instorting van kalksteen. Het is de grootste gebogen schotel op Aarde, met het grootste vermogen om fotonen op te vangen. De telescoop is te zien vanuit satellietbeelden, en dit op 18° 20' 44,81" N en 66° 45' 12,03" W.

De oppervlakte van de Arecibo schotel bestaat uit 38.778 geperforeerde aluminium panelen, elk ongeveer 1,80 meter bij 3,60 meter, en gesteund door een wirwar aan kabels. Het is een sferische reflector (in plaats van parabolisch wat meer gebruikelijk is). Deze vorm vloeit voort uit de methode die wordt gebruikt om de telescoop te richten. Bij de Arecibo telescoop zit de schotel van de telescoop namelijk vast, terwijl de ontvanger in het brandpunt wordt verplaatst om signalen op te vangen die door de oppervlakte van de schotel uit andere richtingen worden gereflecteerd.

De ontvanger bevindt zich op een platform dat 900 ton weegt. Dit hangt 150 meter boven de schotel in de lucht, aan 18 kabels, die vastzitten aan drie torens van gewapend beton. Een van de torens is 120 meter hoog en de andere twee zijn bijna 90 meter hoog. (De uiteinden van de torens bevinden zich overigens op dezelfde hoogte.) Het platform heeft een 93 meter lange boogvormige arm die ronddraait. Deze wordt de azimuth arm genoemd. Op deze arm bevinden zich de antennes en de secundaire en tertiaire reflectors. Dit maakt het mogelijk om met deze telescoop elk gebied in de hemel te observeren binnen een kegelvormig gebied van veertig graden boven de plaatselijke horizon (declinatie tussen -1° en +38°). Puerto Rico's ligging in de buurt van de evenaar maakt het mogelijk om met Arecibo alle planeten in ons zonnestelsel te observeren.

De bouw van de Arecibo telescoop was een initiatief van professor William E. Gordon van Cornell University. Oorspronkelijk was hij van plan de telescoop te gebruiken voor het bestuderen van de ionosfeer van de Aarde. Daarbij werd uitgegaan van een vaste parabolische reflector die ook op een vast punt was gericht, met een toren van 160 meter om de apparatuur in het brandpunt te houden. Dit ontwerp zou grote beperkingen met zich mee hebben gebracht voor andere potentiële onderzoeksgebieden, zoals planetologie en radio astronomie, omdat het daarvoor noodzakelijk is om op verschillende punten in de hemel te richten, en die punten gedurende langere tijd te volgen terwijl de Aarde om haar as draait.

Ward Low van ARPA wees op deze tekortkoming, en bracht Gordon in contact met het Cambridge Research Laboratory van de Amerikaanse luchtmacht (AFCRL) in Boston, Massachusetts. Een groep onderzoekers werkte daar onder leiding van Phil Blacksmith aan sferische reflectors, terwijl een andere groep de verspreiding van radiogolven in en door de buitenste atmosfeer bestudeerde. Cornell University legde het project in de zomer van 1958 aan ARPA voor. In november 1959 werd een contract getekend tussen de AFCRL en Cornell University. Met de bouw werd begonnen in de zomer van 1960, waarna de officiële opening plaatsvond op 1 november 1963.

De Arecibo telescoop is van belang geweest bij veel wetenschappelijke ontdekkingen. Op 7 april 1964, kort na de ingebruikname, kon het team van Gordon H. Pettengill met de Arecibo telescoop vaststellen dat Mercurius niet in 88 dagen om zijn as draaide, zoals tot dan toe werd gedacht, maar in slechts 59 dagen. De telescoop is ook gebruikt voor militaire toepassingen, bijvoorbeeld om de locatie van radarinstallaties van de Sovjet-Unie vast te stellen door hun signalen op te vangen als die terugkaatsten van de Maan. Arecibo is ook de bron van de gegevens voor het SETI@home-project, dat door het SETI Instituut wordt uitgevoerd door middel van distributed computing op via internet verbonden computers. De telescoop is in de periode dat hij in werking is diverse malen verbeterd.

Op 13 november 2003 werd via het tijdschrift Nature bekend dat, anders dan eerder werd gedacht, de polen van de Maan niet zijn bedekt met ijs. Ook deze ontdekking stoelde op metingen met de Arecibo telescoop.

Trivia

In de James Bond-film GoldenEye is de telescoop de plek vanwaar Alec Trevelyan communiceerde met een Russische satelliet om Londen te vernietigen.
In de aflevering "Little Green Men" van de televisieserie X-Files werd Fox Mulder naar de telescoop gestuurd omdat contact met buitenaards leven gemaakt zou zijn. De telescoop zou vernietigd worden omdat de overheid het bestaan geheim wilde houden.
De telescoop heeft ook een rol gespeeld in de films Contact en Species.

Externe links

Zie de categorie Arecibo Observatory van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

@@ Regel 9: / Regel 9: @@
 De ontvanger bevindt zich op een platform dat 900 ton weegt. Dit hangt 150 meter boven de schotel in de lucht, aan 18 kabels, die vastzitten aan drie torens van [[gewapend beton]]. Een van de torens is 120 meter hoog en de andere twee zijn bijna 90 meter hoog. (De uiteinden van de torens bevinden zich overigens op dezelfde hoogte.) Het platform heeft een 93 meter lange boogvormige arm die ronddraait. Deze wordt de ''azimuth arm'' genoemd. Op deze arm bevinden zich de antennes en de secundaire en tertiaire reflectors. Dit maakt het mogelijk om met deze telescoop elk gebied in de hemel te observeren binnen een kegelvormig gebied van veertig graden boven de plaatselijke [[horizon]] ([[declinatie (astronomie)|declinatie]] tussen -1° en +38°). Puerto Rico's ligging in de buurt van de [[evenaar]] maakt het mogelijk om met Arecibo alle [[planeet|planeten]] in ons [[zonnestelsel]] te observeren.
-De bouw van de Arecibo telescoop was een initiatief van professor [[William E. Gordon]] van Cornell University. Oorspronkelijk was hij van plan de telescoop te gebruiken voor het bestuderen van de [[ionosfeer]] van de Aarde. Daarbij werd uitgegaan van een vaste parabolische reflector die ook op een vast punt was gericht, met een toren van 160 meter om de apparatuur in het brandpunt te houden. Dit ontwerp zou grote beperkingen met zich mee hebben gebracht voor andere potentiële onderzoeksgebieden, zoals [[planetologie]] en [[radio astronomie]], omdat het daarvoor noodzakelijk is om op verschillende punten in de hemel te richten, en die punten gedurende langere tijd te volgen terwijl de Aarde om haar as draait.
+De bouw van de Arecibo telescoop was een initiatief van professor [[William E. Gordon]] van [[Cornell University]]. Oorspronkelijk was hij van plan de telescoop te gebruiken voor het bestuderen van de [[ionosfeer]] van de Aarde. Daarbij werd uitgegaan van een vaste parabolische reflector die ook op een vast punt was gericht, met een toren van 160 meter om de apparatuur in het brandpunt te houden. Dit ontwerp zou grote beperkingen met zich mee hebben gebracht voor andere potentiële onderzoeksgebieden, zoals [[planetologie]] en [[radio astronomie]], omdat het daarvoor noodzakelijk is om op verschillende punten in de hemel te richten, en die punten gedurende langere tijd te volgen terwijl de Aarde om haar as draait.
 [[Ward Low]] van [[DARPA|ARPA]] wees op deze tekortkoming, en bracht Gordon in contact met het [[Cambridge Research Laboratory]] van de [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[luchtmacht]] (AFCRL) in [[Boston]], [[Massachusetts]]. Een groep onderzoekers werkte daar onder leiding van [[Phil Blacksmith]] aan sferische reflectors, terwijl een andere groep de verspreiding van [[radiogolven]] in en door de buitenste atmosfeer bestudeerde. Cornell University legde het project in de zomer van [[1958]] aan ARPA voor. In november [[1959]] werd een contract getekend tussen de AFCRL en Cornell University. Met de bouw werd begonnen in de zomer van [[1960]], waarna de officiële opening plaatsvond op [[1 november]] [[1963]].