Nazgûl: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
ChuispastonBot (overleg | bijdragen)
k r2.7.1) (Robot: toegevoegd: fa:نازگول
Regel 28: Regel 28:
[[es:Nazgûl]]
[[es:Nazgûl]]
[[et:Nazgulid]]
[[et:Nazgulid]]
[[fa:نازگول]]
[[fi:Nazgûl]]
[[fi:Nazgûl]]
[[fr:Nazgûl]]
[[fr:Nazgûl]]

Versie van 18 nov 2011 23:01

Een bereden ringgeest.

De Nazgûl zijn in het boek In de Ban van de Ring van J.R.R. Tolkien negen in donkere gewaden geklede maar zelf onzichtbare geesten, die de persoonlijke dienaren van Sauron zijn.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Het woord Nazgûl (Nederlands: Ringgeesten, Engels: Ringwraiths) komt uit de Zwarte Taal van Sauron. Het is één van de weinige woorden uit deze taal dat algemeen gebruikt wordt in Midden-aarde, veel meer dan het elfse woord Úlairi, wat hetzelfde betekent.

Ooit waren de Nazgûl negen koningen der mensen, die door het aannemen en dragen van een ring van Sauron schimmen werden, maar ook voor eeuwig onder zijn heerschappij moeten dienen in een soort schimmenwereld. Als Frodo de ring omdoet om zich onzichtbaar te maken door deze geestenwereld te betreden wordt hij zeer duidelijk zichtbaar voor de Nazgûl en zij voor hem. Nadeel was dat ze, met uitzondering van de Tovenaar-koning van Angmar, overdag gedesoriënteerd raakten en bovendien niet tegen water konden.

Sauron stuurt de Ringgeesten op pad om de Ene Ring te vinden. Sauron had een speciale reden om nu juist zijn Ringgeesten te sturen. Ze waren de machtigsten van zijn dienaren en konden zeer snel reizen. Maar bovenal waren ze zelf slaven van de Negen Ringen die Sauron in zijn bezit had, zodat ze in tegenstelling tot bijvoorbeeld een mens of ork niet de Ene Ring voor zichzelf zouden houden, maar hem keurig naar Sauron zouden terugbrengen.

De Nazgûl zijn geduchte tegenstanders die kilte, duisternis en angst om zich heen verspreiden, waar ze ook gaan. Ze hebben een nevelige visie op de wereld der stervelingen, maar ze kunnen zeer scherp ruiken en berijden ook rijdieren (paarden, later vreselijke beesten) die wel duidelijk kunnen zien. Ze dragen Morgulwapens die, ook bij een kleine wond, een verwonde tegenstander langzaam vergiftigen.

De aanvoerder van de Nazgûl is de Tovenaar-koning van Angmar. Op de tweede plaats staat Khamûl de oosterling, hij is ook de enige Nazgûl waar Tolkien zelf een naam aan heeft gegeven. De Nazgûl worden vernietigd als de Ring in de vuurspleten van de Doemberg is verdwenen.