José Manuel Fuente: verschil tussen versies
infobox toevoegen |
irrelevante info eruit |
||
| Regel 31: | Regel 31: | ||
Zijn beste [[Tour de France]] was die van 1973, waar hij niettemin werd overtroffen door Luis Ocaña. In de etappe naar Les Orres, over vijf Alpencols, demarreerde Fuente dertig maal op de Télégraphe en Galibier, maar op de Izoard nam hij niet meer over van Ocaña. Deze kon wegrijden na een lekke band van Fuente en won de rit. Ook verloor hij op het laatste moment de strijd om het bergklassement van Pedro Torres. Bij zijn Tourdebuut in 1971 had Fuente al indruk gemaakt met twee ritzeges. Hij had het geluk aan zijn zijde want in de etappe naar Marseille werd Fuente met elf andere renners buiten tijd gereden door [[Eddy Merckx]], maar mocht nadien toch weer vertrekken. |
Zijn beste [[Tour de France]] was die van 1973, waar hij niettemin werd overtroffen door Luis Ocaña. In de etappe naar Les Orres, over vijf Alpencols, demarreerde Fuente dertig maal op de Télégraphe en Galibier, maar op de Izoard nam hij niet meer over van Ocaña. Deze kon wegrijden na een lekke band van Fuente en won de rit. Ook verloor hij op het laatste moment de strijd om het bergklassement van Pedro Torres. Bij zijn Tourdebuut in 1971 had Fuente al indruk gemaakt met twee ritzeges. Hij had het geluk aan zijn zijde want in de etappe naar Marseille werd Fuente met elf andere renners buiten tijd gereden door [[Eddy Merckx]], maar mocht nadien toch weer vertrekken. |
||
Helaas moest hij na de Tour 1975 stoppen met fietsen als gevolg van een nieraandoening maar keerde in 1976 voor korte tijd terug in het peloton. Begin 1977 kwam hij definitief niet door de medische keuring. De belangrijkste overwinningen van Fuente zijn twee Touretappes, de [[Vuelta]] (2x), de [[Ronde van Zwitserland]] en negen etappes in de Giro. |
Helaas moest hij na de Tour 1975 stoppen met fietsen als gevolg van een nieraandoening maar keerde in 1976 voor korte tijd terug in het peloton. Begin 1977 kwam hij definitief niet door de medische keuring. De belangrijkste overwinningen van Fuente zijn twee Touretappes, de [[Vuelta]] (2x), de [[Ronde van Zwitserland]] en negen etappes in de Giro. |
||
Na zijn korte profcarrière werd Fuente in 1979 ploegleider bij de amateurploeg CLAS. Hij leidde deze formatie ook gedurende het eerste jaar in het profpeloton in 1988. |
Na zijn korte profcarrière werd Fuente in 1979 ploegleider bij de amateurploeg CLAS. Hij leidde deze formatie ook gedurende het eerste jaar in het profpeloton in 1988. |
||
Versie van 19 aug 2012 21:23
| José Manuel Fuente | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | José-Manuel Fuente Lavandera | |||
| Geboortedatum | 30 september 1945 | |||
| Geboorteplaats |  Limanes, Spanje
| |||
| Overlijdensdatum | 18 juli 1996 | |||
| Overlijdensplaats | Oviedo, Spanje | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Ploegen | ||||
| 1970 1971 - 1975 1976 |
Karpy-Licor KAS-Kaskol Bianchi-Campagnolo | |||
| Beste prestaties | ||||
| Ronde van Italië | 2e (1972) | |||
| Ronde van Frankrijk | 3e (1973) 2 etappezeges | |||
| Ronde van Spanje | 1e (1972, 1974) | |||
| ||||
José Manuel Fuente Lavandera (Limanes, 30 september 1945 - Oviedo, 18 juli 1996) was een Spaanse wielrenner. Uitzonderlijk sterk klimmer in de traditie van zijn landgenoten Loroño, Bahamontes en Jiménez. De excentrieke Spanjaard had bergop een vlijmscherpe démarrage in de benen en volgens generatiegenoot Giovanni Battaglin was Fuente de beste klimmer van zijn tijd.
Zijn beste Tour de France was die van 1973, waar hij niettemin werd overtroffen door Luis Ocaña. In de etappe naar Les Orres, over vijf Alpencols, demarreerde Fuente dertig maal op de Télégraphe en Galibier, maar op de Izoard nam hij niet meer over van Ocaña. Deze kon wegrijden na een lekke band van Fuente en won de rit. Ook verloor hij op het laatste moment de strijd om het bergklassement van Pedro Torres. Bij zijn Tourdebuut in 1971 had Fuente al indruk gemaakt met twee ritzeges. Hij had het geluk aan zijn zijde want in de etappe naar Marseille werd Fuente met elf andere renners buiten tijd gereden door Eddy Merckx, maar mocht nadien toch weer vertrekken.
Helaas moest hij na de Tour 1975 stoppen met fietsen als gevolg van een nieraandoening maar keerde in 1976 voor korte tijd terug in het peloton. Begin 1977 kwam hij definitief niet door de medische keuring. De belangrijkste overwinningen van Fuente zijn twee Touretappes, de Vuelta (2x), de Ronde van Zwitserland en negen etappes in de Giro.
Na zijn korte profcarrière werd Fuente in 1979 ploegleider bij de amateurploeg CLAS. Hij leidde deze formatie ook gedurende het eerste jaar in het profpeloton in 1988. In zijn geboortestreek werd hij geëerd door het vernoemen van de Alto del Naranco; de berg in Asturië kreeg de naam «Cima Fuente». Na zijn overlijden in 1996 werd er een juniorencompetitie ingesteld die zijn naam en bijnaam draagt: El Trofeo José Manuel Fuente "Tarangu".
Belangrijkste overwinningen
1970
- 9e etappe Ronde van Catalonië
1971
- 10e etappe Ronde van Italië
- Bergklassement Ronde van Italië
- 14e etappe Ronde van Frankrijk
- 15e etappe Ronde van Frankrijk
1972
- 12e etappe Ronde van Spanje
- Eindklassement Ronde van Spanje
- Bergklassement Ronde van Spanje
- 14e etappe deel A Ronde van Italië
- 17e etappe Ronde van Italië
- Bergklassement Ronde van Italië
1973
- 4e etappe Ronde van Zwitserland
- 5e etappe Ronde van Zwitserland
- Eindklassement Ronde van Zwitserland
- Bergklassement Ronde van Zwitserland
- 19e etappe Ronde van Italië
- Bergklassement Ronde van Italië
1974
- 9e etappe Ronde van Spanje
- 13e etappe Ronde van Spanje
- Eindklassement Ronde van Spanje
- 3e etappe Ronde van Italië
- 9e etappe Ronde van Italië
- 11e etappe deel A Ronde van Italië
- 16e etappe Ronde van Italië
- 20e etappe Ronde van Italië
- Bergklassement Ronde van Italië
Resultaten in voornaamste wedstrijden
|
|
