Ronde van Catalonië
 Ronde van Catalonië
| ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
De eerste editie van de Ronde van Catalonië (1911)
| ||||
| Lokale naam | Volta Ciclista a Catalunya | |||
| Regio | Catalonië, Spanje | |||
| Periode | maart | |||
| Classificatie | ||||
| Discipline | weg | |||
| Type | Rittenwedstrijd | |||
| Internationale kalender | UCI World Tour | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1911 | |||
| Aantal edities | 103 (2024) | |||
| Eerste winnaar | .svg){kind=small} Sebastià Masdeu
| |||
| Laatste winnaar |  Tadej Pogačar
| |||
| Laatste Bel. winnaar | .svg){kind=small} Freddy Maertens (1977)
| |||
| Laatste Ned. winnaar |  Arie den Hartog (1966)
| |||
| Meeste zeges |  Mariano Cañardo (7 zeges) | |||
| ||||
De Ronde van Catalonië (Volta Ciclista a Catalunya) is een Spaanse wielerwedstrijd. Het is een rondewedstrijd in de autonome regio Catalonië, die sinds 1911 jaarlijks wordt verreden. Na de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Italië is het de oudste ronde ter wereld. De Ronde van Catalonië dient niet verward te worden met de iets kleinere Catalaanse Week, die tot en met 2005 werd verreden.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
In de beginjaren werd de koers afwisselend in verschillende maanden verreden. Van 1941-1994 en in 2002 werd de wedstrijd in september gehouden, van 1995-2001 en 2003-2004 in juni en met de invoering van de UCI ProTour in 2005 in mei. In 2010 verhuisde de Ronde van Catalonië op de wielerkalender naar de oude stek van de Catalaanse week, eind maart. Vanaf 2011 behoort hij tot de UCI World Tour.
De Spanjaard Mariano Cañardo is met zeven eindoverwinningen recordhouder, hij won de koersen van 1928, 1929, 1930, 1932, 1935, 1936 en 1939. Drie Belgen wonnen de koers. In 1958 was Richard Van Genechten de eerste, in 1968 volgde Eddy Merckx en in 1977 was Freddy Maertens de derde. De enige Nederlandse winnaar is Arie den Hartog die de koers in 1966 won.
De ronde kende een dieptepunt in 1999, toen tijdens de tweede etappe de jonge Spaanse sprinter Manuel Sanromà dodelijk verongelukte. In de tweede etappe van Tortosa naar Vilanova i la Geltrú kwam de 22-jarige coureur ten val. Hij werd ter plekke gereanimeerd, maar bezweek op weg naar het ziekenhuis aan zijn verwondingen[1].
- Vrouwen
In 2018 startte de organisatie met een eendaagse wedstrijd voor vrouwen onder de noemer Revolta. In 2018 werd deze op de laatste dag van de ronde voor mannen verreden.[2] In 2019 en 2020 werd deze niet verreden, in 2021 op 30 mei, in 2022 op 29 mei en in 2023 op 29 april. In 2024 vindt van 7-9 juni de eerste editie van de Ronde van Catalonië voor vrouwen plaats.
Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]
Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
| Zeges | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 7 | Mariano Cañardo | Spanje |
1928, 1929, 1930, 1932, 1935, 1936, 1939 |
| 3 | Miguel Indurain | Spanje |
1988, 1991, 1992 |
| Alejandro Valverde | Spanje |
2009, 2017, 2018 | |
| 2 | Miguel Mucio | Spanje |
1924, 1925 |
| Victor Fontan |  Frankrijk |
1926, 1927 | |
| Emilio Rodríguez | Spanje |
1947, 1948 | |
| Salvador Botella | Spanje |
1953, 1959 | |
| Miguel Poblet | Spanje |
1952, 1960 | |
| Seán Kelly |  Ierland |
1984, 1986 | |
| Marino Lejarreta | Spanje |
1980, 1989 | |
| Joaquim Rodríguez | Spanje |
2010, 2014 |
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Zeges | Land |
|---|---|
| 60 | Spanje
|
| 11 | Frankrijk
|
| 10 |  Italië
|
| 5 |  Colombia
|
| 3 | België, Ierland
|
| 2 | Slovenië, .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk, .svg){kind=small} Zwitserland
|
| 1 |  Australië,  Luxemburg, Nederland,  Oekraïne,  Rusland
|
· 
· 
· · Bronnen, noten en/of referenties
|